(Δημήτρης Δάρας). Ο «κατά τύχη» γιος του Γιάννη και της Περιστέρας, αλλά βιολογικός γιος του Αριστοτέλη και της Μελίνας. Εσωστρεφής, ευφυής, ντροπαλός και μοναχικός. Έχει χάρισμα στους υπολογιστές. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς του, αριστεύει στο σχολείο χωρίς φροντιστήρια και θέλει να σπουδάσει πληροφορική και τεχνητή νοημοσύνη. Στα δεκαέξι του πια, πιέζεται ψυχολογικά από τον τρόπο που ζει η οικογένειά του, ωστόσο έχει χτίσει έναν χαρακτήρα ολιγαρκή και έχει δημιουργήσει, απ’ το ίντερνετ κυρίως, μια δική του φιλοσοφία για το πώς θα έπρεπε να είναι η ζωή και η δομή της κοινωνίας. Δεν έχει φίλους και είναι δειλός με τα κορίτσια. Φυσικά, αγαπάει πολύ τους γονείς του και τον παππού του και είναι πιο ώριμος από αυτούς, καθώς συχνά-πυκνά χρειάζεται να τους «μαζεύει» στις επιλογές τους. Κοιμάται σε ένα μικρό δωμάτιο, σε ένα μπαουλοντίβανο μαζί με τον παππού του. Όταν μαθαίνει ότι ο Γιάννης και η Περιστέρα δεν είναι οι πραγματικοί του γονείς, η πρώτη του αντίδραση είναι φόβος και ανησυχία.