Αριστοτέλης (Αρίστος) Παπαδόπουλος του Αλέξανδρου

(Κρατερός Κατσούλης). Ο κλασικός «αυτοδημιούργητος». Έχει πείσει και τον ίδιο του τον εαυτό (και μάλλον μόνο αυτόν) ότι το όνομά του είναι τιμημένο, σχεδόν αριστοκρατικό, και έχει κοτσάρει και στο σαλόνι ένα οικόσημο, η γνησιότητα του οποίου θα μπορούσε και να αμφισβητηθεί... Παρόλο που η αντιπροσωπεία αυτοκινήτων που κληρονόμησε από τον τοκογλύφο πατέρα και μαυραγορίτη παππού του είναι αμφιβόλου προελεύσεως, αυτός δεν θα το παραδεχτεί ποτέ. Του αρέσει να κάνει επίδειξη πλούτου και όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από αυτό. Την Μελίνα τη γνώρισε σε ένα πάρτι/soirée κοινού γνωστού. Ήταν ό,τι θα ήθελε να έχει δίπλα του ο Αρίστος: από αριστοκρατικό τζάκι και αρκετά ήπιων τόνων, ώστε να μην τον καβαλήσει κιόλας! Γίνεται αστείος όταν θυμώνει, αλλά θέλει πάντα να νιώθει ότι έχει την εξουσία. Έχει χάρισμα στις επιχειρήσεις, έχει συνδυαστικό μυαλό, είναι πονηρός και βλέπει μπροστά. Η βασική του δύναμη είναι η επιμονή του, πράγμα που τον καθιστά και πολύ πεισματάρη. Το σημαντικό για αυτόν είναι όλα να πηγαίνουν ρολόι, όπως ακριβώς τα θέλει: να έχει μια τέλεια επιχείρηση και μια τέλεια οικογένεια. Δυστυχώς, όμως, η οικογένειά του απέχει, ακόμα, πολύ από αυτό. Από τη στιγμή που θα καταλάβει ποιος είναι ο βιολογικός του γιος, αλλά και όταν θα ξεκινήσει η συμβίωσή τους με τους έτερους Παπαδόπουλους, η ζωή του θα βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά από το «τέλειο».