Γενικά

Ιταλικό Υπουργείο Υγείας σε γιατρούς: να γράφετε καλύτερα!

Τελικά το δυσανάγνωστο των ιατρικών συνταγών είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Ένα μεγάλο ποσοστό ιατρικών λαθών, οφείλεται στη δυσκολία ανάγνωσης των ιατρικών συνταγών.

Η ροπή των γιατρών προς την... «καλλιγραφία» είναι γνωστή. Σε όλους μας έχει τύχει να προσπαθούμε μαζί με τον φαρμακοποιό να αποκρυπτογραφήσουμε τη δυσανάγνωστη συνταγή, πολλές φορές στρέφοντας το χαρτί προς όλες τις πιθανές γωνίες, μήπως μας βοηθήσει να λύσουμε τον ιατρικό τούτο γρίφο.

Μολαταύτα, πέρα από το κωμικό στοιχείο της υπόθεσης, ο βιαστικός και συνήθως ακατάληπτος γραφικός χαρακτήρας των γιατρών ενδέχεται να έχει και ιατρικές συνέπειες. Σε μία αμερικανική έρευνα μάλιστα διαπιστώνεται πως ένα ποσοστό 4,7% των ιατρικών λαθών οφείλονται στις δυσανάγνωστες συντομεύσεις φαρμάκων και στις λάθος ερμηνευμένες --λόγω κακογραφίας-- οδηγίες λήψης τους.

Το γεγονός αυτό είναι πολύ σοβαρό και το ιταλικό υπουργείο Υγείας το έλαβε υπόψη του, εκδίδοντας οδηγία προς όλες τις Περιφέρειες, προκειμένου να παρέμβουν με ειδικές συστάσεις προς όλους τους γιατρούς, νοσοκομειακούς τε και οικογενειακούς. «Πρέπει να γράφετε καλλίτερα» και πιο ευανάγνωστα.

«Τα λάθη που συνιστούν συνέπεια της χρήσης συντομεύσεων, ακρωνύμων, ενδεικτικών σημείων και συμβόλων, μπορούν να αποβούν σημαντικά σε όλες τις φάσεις της διαχείρισης του φαρμάκου, τόσο στο νοσοκομείο, όσο και στην κοινωνία. Μία κακογραφία, για παράδειγμα, μπορεί να καταστήσει δυσχερή την κατανόηση της συνταγής και να οδηγήσει σε λάθη στην εφαρμογή μίας φαρμακευτικής αγωγής» τονίζεται στο σχετικό έγγραφο του Υπουργείου.

Το σημείωμα προβαίνει μάλιστα και σε ορισμένες συμβουλές για το πώς θα πρέπει στο εξής να γράφουν οι γιατροί ευανάγνωστα τις συνταγές τους. Κάποιες από αυτές μπορεί μεν να ακούγονται κοινότοπες, πλην όμως μπορούν να αποδειχθούν αποτελεσματικές.

«Σε περίπτωση χειρόγραφης συνταγής είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείται κεφαλαιογράμματη γραφή», συνιστάται στους γιατρούς. Επιπλέον, προτείνεται χρήση στο ελάχιστον δυνατόν συντμήσεων, ακρωνυμίων και συμβόλων, αλλά και συνίσταται να δημιουργηθεί ένας πρότυπος κατάλογος συνταγογράφησης, έτσι ώστε να μην καταφεύγει ο κάθε γιατρός στον δικό του, προσωπικό, τρόπο σημείωσης των συνταγών.