Υγεία

Παγκόσμια Ημέρα Υπέρτασης: 4 στους 10 υπερτασικούς παραμένουν αδιάγνωστοι

Η νόσος έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής και στη δημόσια υγεία. Παραμένει ο κυρίαρχος παράγοντας για την εκδήλωση καρδιοαγγειακών παθήσεων.

H 17η Μαΐου έχει οριστεί ως μέρα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της υπέρτασης, από την Παγκόσμια Ένωση κατά της Υπέρτασης (World Hypertension League).

Η υπέρταση είναι μια πολυπαραγοντική και «σιωπηλή» νόσος, η οποία αφορά το ένα τρίτο περίπου των ενηλίκων, ενώ περισσότεροι πάνω από τους μισούς ανθρώπους ηλικίας 60 ετών και άνω πάσχουν από υπέρταση, σε κάποιο βαθμό.

Τα αίτια της εμφάνισης της νόσου είναι η σκλήρυνση των αγγείων, εξαιτίας της γήρανσης, και η εναπόθεση λιπαρής ουσίας στα τοιχώματα των αγγείων, που προκαλεί στένωση. Στην Ελλάδα, 4 στους 10 υπερτασικούς παραμένουν αδιάγνωστοι, ενώ 8 στους 10 είναι αρρύθμιστοι.

Η νόσος έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής και στη δημόσια υγεία. Παραμένει ο κυρίαρχος παράγοντας για την εκδήλωση καρδιοαγγειακών παθήσεων, όπως έμφραγμα μυοκαρδίου, στεφανιαία νόσο και καρδιακή ανεπάρκεια. Επίσης, η υπέρταση αυξάνει τον κίνδυνο για αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, νεφρική ανεπάρκεια και περιφερική αρτηριοπάθεια.

Η αλλαγή στον τρόπο ζωής, με πιθανές αλλαγές στη διατροφή, με απώλεια βάρους, και η συμμόρφωση στη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής πιθανά κρίνονται απαραίτητες συμπεριφορές για την αντιμετώπιση της υπέρτασης.

H Ευρωπαϊκή Eταιρεία Υπέρτασης (ESΗ) και Καρδιολογίας (ΕSC) στις τελευταίες κατευθυντήριες οδηγίες τους για την υπέρταση υπογραμμίζουν τη σημασία της εξειδικευμένης άσκησης, ως μέσο πρόληψης και αντιμετώπισης της υπέρτασης.

Συγκεκριμένα, η αερόβια άσκηση μέτριας έντασης, όπως περπάτημα, κολύμπι, ποδηλασία, χορός, κλπ., έχει αποδειχθεί ότι προλαμβάνει και βοηθά στη διαχείριση της ήπιας υπέρτασης (Barengo et al., 2005). Aνάλογες επιδράσεις έχουν διαπιστωθεί και από προγράμματα με ήπιες ασκήσεις ενδυνάμωσης (Comelissen et al., 2011). To είδος, η διάρκεια και η συχνότητα της άσκησης αποτελούν σημαντικούς παράγοντες, που θα πρέπει να καθορίζει ο εξειδικευμένος φυσικοθεραπευτής, μετά από ενδελεχή αξιολόγηση της κλινικής κατάστασης του υπερτασικού ασθενή.  Η συχνότητα της άσκησης απαιτείται, συνήθως, να είναι καθημερινή, με προοδευτική διάρκεια έως 30 λεπτά.

Συνοψίζοντας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σωστή επιλογή του προγράμματος άσκησης και η σωστή εκτέλεσή του από το φυσικοθεραπευτή (Pescatello et al., 2004).

«Συνεπώς, ο φυσικοθεραπευτής, ως ειδικός της κίνησης και της άσκησης, με εμπεριστατωμένη γνώση των προδιαθεσικών παραγόντων, της παθολογίας και των πιθανών επιπτώσεων σε όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού, είναι ο επαγγελματίας υγείας για την επιλογή, την προώθηση, την καθοδήγηση και τη διδασκαλία της κατάλληλης άσκησης σε ασθενείς με υπέρταση», ανέφερε ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών κος Πέτρος Λυμπερίδης.

Τα Επιστημονικά Τμήματα της Γηριατρικής και της Καρδιοαγγειακής και Αναπνευστικής Φυσικοθεραπείας – Αποκατάστασης (Ε.Τ.Κ.Α.Φ.Α) του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών (Π.Σ.Φ.) μέσω δράσεων προάγουν, αναγνωρίζουν, εκπαιδεύουν, αλλά και ενημερώνουν το ευρύ κοινό για τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης, της πρόληψης, της αξιολόγησης και της κλινικής εφαρμογής της κατάλληλης θεραπείας-αποκατάστασης σε ασθενείς με υπέρταση.