Καλός μόνο σε όσα δουλεύονται

Το τοπικό ντέρμπι με τον Άρη επιβεβαίωσε στον ΠΑΟΚ όσα προβληματίζουν τον προπονητή του και όσα ευελπιστεί να διορθώσει η διοίκησή του (και) στο παράθυρο του Ιανουαρίου.

Με πολλές απουσίες, με απόσταση από την κορυφή, με την… πλάτη στον τοίχο ψυχολογικά, ο ΠΑΟΚ επέστρεψε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» μετά από την τελευταία του παρουσία εκεί που του χάρισε ένα ονειρεμένο και αλησμόνητο πρωτάθλημα, ψάχνοντας μία νίκη ουσίας στη βαθμολογία, αλλά και μία επικράτηση ψυχολογίας.

Το κάζο με τον Βόλο, σε συνέχεια αντίστοιχων κακών εμφανίσεων στην Τούμπα με βαθμολογικές απώλειες στο φινάλε των αγώνων, επηρέασε το αγωνιστικό τμήμα του ΠΑΟΚ, το οποίο παρουσιάστηκε εμφανώς βελτιωμένο, με την υποσημείωση ότι πέρα από τον «Δικέφαλο» και ο Άρης αντιμετώπιζε σημαντικές απουσίες.

Βλέποντας κανείς την ομάδα του Λουτσέσκου αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο σύνολο, το οποίο, ωστόσο, εμφανίζει συγκεκριμένες αδυναμίες.

Όσα πράγματα μπορεί να δουλέψει μία ομάδα, την κατοχή της μπάλας μέσα από καλή κυκλοφορία, την επιθετική ανάπτυξη μέσα από γρήγορες μεταβάσεις, τις επιστροφές στην άμυνα, τις κινήσεις στις στημένες μπάλες και άλλα, όλα αυτά ο ΠΑΟΚ τα έχει καλοδουλεμένα.

Αυτό που του λείπει, παρότι προφανώς σε επίπεδο δουλειάς έχει και θα έχει περιθώρια βελτίωσης, είναι η ατομική ποιότητα που αφορά (κυρίως) τη σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα.

Πέρυσι οι «ασπρόμαυροι» πέτυχαν μία αγωνιστική υπέρβαση, η οποία μοιάζει με θαύμα με βάση χτυπητές αδυναμίες και ανισορροπίες που είχαν στο ρόστερ του, με μεγαλύτερη αυτή στη θέση του επιθετικού.

Αντί να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να δει την αλήθεια, εκμεταλλευόμενος μία τεράστια επιτυχία, ο ΠΑΟΚ θαμπώθηκε και νόμιζε ότι μπορεί να επαναλάβει έναν άθλο.

Επιστρέφοντας στα του ντέρμπι της Θεσσαλονίκης ο ΠΑΟΚ παρουσίασε και πάλι τη βασική του αδυναμία, η οποία σχετίζεται με την δεινότητα που ΔΕΝ δείχνουν να έχουν οι επιθετικοί του.

Ο Τισουντάλι, ο βασικός επιθετικός που επέλεξε για αυτό το παιχνίδι ο Λουτσέσκου, δυσκολεύεται πολύ στον ρόλο που του έχει δοθεί στην κορυφή της επίθεσης.

Είναι σίγουρα άλλα να αγωνίζεται στα πλάγια και ως δεύτερος επιθετικός και διαφορετικό ξαφνικά σε μία ομάδα να σε υπολογίζουν για την στράικερ, ωστόσο, ακόμα και έτσι, ο Μαροκινός δεν δείχνει σε καμία περίπτωση ότι έχει την εκτελεστική δεινότητα που ψάχνει ο ΠΑΟΚ.

Ακόμα και ο Ντεσπόντοφ, ο οποίος ελλείψει Ζίβκοβιτς αποτέλεσε τον επόμενο που θα μπορούσε να βρει με ευκολία τα αντίπαλα δίχτυα, βάσει όσων έχει δείξει και στο παρελθόν, βρέθηκε σε μέτριο βράδυ και σπατάλησε κλασικές στιγμές για να σκοράρει και να δώσει στον καλύτερο από τον Άρη, ΠΑΟΚ, αυτό που έμοιαζε να δικαιούται με βάση την εικόνα του ντέρμπι.

Ο ΠΑΟΚ πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτή τη μεταγραφική περίοδο, αλλά και την επόμενη που έρχεται, έτσι ώστε να μπορέσει να καλύψει με ποιότητα τα χαρακτηριστικά που του λείπουν, αλλά και να αντικαταστήσει παίκτες που δεν έχουν άλλα πράγματα να του δώσουν, είτε γιατί μεγάλωσαν είτε γιατί δεν βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.

Και η βασική του αδυναμία είναι ότι δεν διαθέτει έναν «killer» στην επίθεση, έναν παίκτη σημείο αναφοράς, ο οποίος θα βρίσκει εύκολα τα αντίπαλα δίχτυα, θα δίνει νίκες και πολύτιμους βαθμούς και θα αναδεικνύει μέσα από τα θετικά αποτελέσματα και την αύρα που αυτά φέρνουν την πραγματικά καλή δουλειά που γίνεται στην καθημερινότητα της ομάδας.

Είναι κουραστικό για έναν προπονητή να βλέπει ότι η δουλειά του δεν μπορεί να εξελιχθεί ή πολλές φορές η προσπάθεια του ίδιου και των συνεργατών του υπονομεύεται από το… ταβάνι που έχουν ποδοσφαιριστές που έχει στη διάθεσή του.

Και αυτή η «κόπωση» μπερδεύει και τη δική του κρίση, αλλά πολλές φορές και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει να διαχειριστεί καταστάσεις.

Την Πέμπτη στον «τελικό» με τη Σλάβια στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ θα παρουσιαστεί αποφασισμένος να κερδίσει και να εξασφαλίσει την πρόκριση.

Θα καταφέρει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που θα δημιουργήσει ή θα αδικήσει και πάλι την εικόνα του;

Κάποια στιγμή, σύντομα, θα πρέπει να σταματήσει να τον απασχολεί αυτό το ερώτημα.