Τα γκρουπ κρύβουν τις αδυναμίες

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση λέει ο θυμόσοφος λαός και κάπως έτσι εξηγείται και το είδος της αποτελεσματικότητας των διεκδικητών της κορυφής στην 15η αγωνιστική του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ας ξεκινήσουμε το… ταμείο, όμως, από την αρχή, δηλαδή από το πέρασμα της ΑΕΚ από την έδρα της Λαμίας.

Παρακολουθώντας κανείς την αναμέτρηση μπορούσε να αντιληφθεί ότι η ΑΕΚ παρουσίασε αρκετά κενά διαστήματα στο παιχνίδι της, δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, δεν… έπνιξε τον αντίπαλο όπως γνωρίζουμε ότι μπορεί να πράξει όταν βρίσκεται στα καλά της.

Οι κλυδωνισμοί της αγωνιστικής σφαλιάρας στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ανάγκασαν τον Αλμέιδα και τους παίκτες του να αντιδράσουν, αυτή η αντίδραση φάνηκε με βελτίωση της εικόνας στο γήπεδο και με νίκες και προκρίσεις στα παιχνίδια που ακολούθησαν, η αλήθεια είναι όμως ότι η Λαμία δεν ήταν ένα από αυτά.

Κι όμως για την «Ένωση» η λύση ήρθε από το ίδιο το γκρουπ, η άρνηση δηλαδή της ομάδας να φύγει με άδεια χέρια από το γήπεδο και η εκμετάλλευση μίας στημένης μπάλας από ένα αριστοτεχνικό χτύπημα του Λαμέλα και ένα γκολ… δήλωση του Μήτογλου που περιμένει καιρό τις παραπάνω ευκαιρίες του.

Η ΑΕΚ κατόρθωσε να βγει από την εσωστρέφεια της βαριάς ήττας στο «Γ. Καραϊσκάκης», σίγουρα παραμένει ακόμα μακριά από το καλό της πρόσωπο, αλλά με την αποτελεσματικότητα της παίρνει αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια, δίνοντας χρόνο στον Αλμέιδα να διαχειριστεί καλύτερα το ποιοτικό, αλλά ανισοβαρές και πολυπληθές ρόστερ που έχει στα χέρια του.

Στον Παναθηναϊκό ο Ρούι Βιτόρια συνεχίζει να μαθαίνει την ομάδα του, να κερδίζει αγώνες, χτίζοντας ένας αήττητο σερί αυτοπεποίθησης, πρώτα πρώτα για το ίδιο το γκρουπ.

Ο Πορτογάλος ξέρει καλά πόσο δύσκολο είναι να πείσεις τους παίκτες να κατανοήσουν το δικό του, σίγουρα διαφορετικό αγωνιστικό πλάνο από αυτό που επιθυμούσε να παρουσιάσει ο Αλόνσο και ξέρει πολύ περισσότερο πόσο όσο έρχονται νίκες τόσο πιο εύκολα η ίδια η ομάδα πιστεύει περισσότερο στις δυνάμεις της.

Με σκόρερ τον Ιωαννίδη από μία στημένη μπάλα ο μέτριος κατά τα άλλα Παναθηναϊκός πέρασε από τη Λιβαδειά, παρέμεινε σε τροχιά κορυφής κι έδειξε πως η επιμονή του νέου του προπονητή να δέσει το γκρουπ, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά, αποτελεί αυτό το πρώτο διάστημα τη γενεσιουργό δύναμη για να έρχονται οι νίκες.

Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει την… απόδραση των «πρασίνων» από την Τρίπολη.

Η… εκδίκηση των γκρουπ απέναντι στα στραβοπατήματα που βίωναν συχνότερα μέχρι σήμερα οι θεωρητικά μεγάλοι κάνοντας πολύ ελκυστικό και φέτος το πρωτάθλημα μας, ήταν ο λόγος για τον οποίο και ο ΠΑΟΚ έφυγε νικητής από το Αγρίνιο.

Η πιο δύσκολη έξοδος και από τις τέσσερις, συμπεριλαμβανομένης και της αναμέτρησης του Ολυμπιακού στην έδρα της Καλλιθέας, στην οποία ο βαθμός δυσκολίας δεν αυξήθηκε μόνο λόγω του εξαιρετικού και πολύ ανταγωνιστικού συνόλου που παρουσιάζει ο Γιάννης Πετράκης.

Αυξήθηκε και γιατί ο ΠΑΟΚ είχε και έχει μπροστά του έναν… τελικό στην «OPAP ARENA» απέναντι στην ΑΕΚ, με μία ημέρας ξεκούρασης λιγότερο από τον αντίπαλο, αναγκάζοντας τον Λουτσέσκου να προφυλάξει ή να ξεκουράσει παίκτες, μαζί με τα διάφορα μικροπροβλήματα που είχε να διαχειριστεί.

Η ενδεκάδα του ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο δεν είχε μόνο θέμα χημείας, αλλά και αδυναμίας στην δημιουργία, κάτι που φάνηκε και με την είσοδο του Κωνσταντέλια στο παιχνίδι.

Ο βασικός λόγος που ο «Δικέφαλος» κατάφερε να φύγει νικητής, δεν είναι το γκολ λύτρωσης του Καμαρά από μία εκτέλεση κόρνερ, αλλά η τρομερή εμφάνιση του Κοτάρσκι που κράτησε όρθια την ομάδα του σε βράδυ που αν βρισκόταν πίσω στο σκορ μπορεί να έφευγε με άδεια χέρια από το γήπεδο.

Ο ΠΑΟΚ πήρε μία μεγάλη νίκη, αλλά και ένα ξεκάθαρο μάθημα, ότι το… άνοιγμα του ροτέισον στο υπάρχον ρόστερ του ενέχει πολλούς κινδύνους, κάτι που κάνει επιτακτική την ποιοτική και σε συγκεκριμένες θέσεις ενίσχυσή του τον Γενάρη.

Τρεις εκτός έδρας νίκες και οι τρεις με 1-0 και οι τρεις με σκόρερ που βρήκαν δίχτυα με το κεφάλι.

Αυτό μπορεί και να είναι σύμπτωση, αυτό που σίγουρα δεν είναι, είναι πως τα γκρουπ βγάζουν αντίδραση, φέρνουν νίκες και βοηθούν τους μεγάλους να παραμένουν στους στόχους τους.

Υ.Γ. Και ο Άρης κέρδισε με 1-0 και ας μη σκόραρε με κεφαλιά. Εδώ, όμως, η συνθήκη είναι αρκετά διαφορετική, καθώς υπήρξε μία αιφνιδιαστική και χωρίς κανέναν προφανή λόγο, κατά τη γνώμη μου, αλλαγή προπονητή.

Ο Μάντζιος άξιζε καλύτερης συμπεριφοράς, κουβαλούσε το καράβι καιρό τώρα, κρύβοντας προβλήματα και αδυναμίες, διαχειριζόμενος σημαντικά θέματα με εχεμύθεια, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα μία πολύ ανταγωνιστική ομάδα που διεκδικεί τις πρώτες θέσεις.

Η επιλογή Ουζουνίδη είναι σίγουρα, στο βαθμό προκαταβολικής και εκτός χορταριού αξιολόγησής της, πολύ καλή.

Ωστόσο, ο Εβρίτης τεχνικός θα αντιμετωπίσει σίγουρα προβλήματα, όπως αυτά που προκύπτουν όταν αλλάζουν οι προπονητές μέσα στη χρονιά και είναι βέβαιο ότι επειδή είναι πολύ δυναμικός χαρακτήρας δεν είναι από αυτούς που θα δεχθεί παρεμβάσεις στο έργο του.