Το υψηλότερο επίπεδο είναι πρόκληση και όχι φόβος

Η Εθνική μας ομάδα γνωρίζει πλέον ότι θα πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο της Σκωτίας για να εξασφαλίσει μία θέση στη League A του Nations League και στην πράξη να εξαργυρώσει τη βελτίωση και την εξέλιξη της τα τελευταία χρόνια με την παρουσία της στο υψηλότερο επίπεδο.

Από τη στιγμή που η κλήρωση ολοκληρώθηκε και ο αντίπαλος είναι γνωστός πλέον δεν έχει και πολύ νόημα η κουβέντα για το ποια ήταν η καλύτερη επιλογή ανάμεσα σε Σκωτία, Ουγγαρία, Βέλγιο και Σερβία.

Την ίδια ώρα που οι Σκωτσέζοι είναι σίγουρα ένας αντίπαλος στα… μέτρα μας, αν υποτιμηθούν ή αν καλύτερα νομίζουμε ότι με τις εμφανίσεις που έχουμε κάνει όλο το τελευταίο διάστημα μπορούμε να πάρουμε την πρόκριση, σίγουρα θα έχουμε κάνει μεγάλο λάθος.

«Τρεχαλατζήδες», παίκτες με δύναμη που δίνουν «μάχη» για δεύτερες μπάλες, οι αντίπαλοι μας στον δρόμο προς τον προβιβασμό θα είναι σίγουρα διψασμένοι για διάκριση και αποφασισμένοι να πουλήσουν ακριβά το… τομάρι τους, καθώς και για εκείνους το υψηλότερο επίπεδο αποτελεί πρόκληση.

Έχει ανοίξει μία κουβέντα, την κάναμε και στο πρόσφατο επεισόδιο του podcast «Glory Days» για το κατά πόσο θα είναι καλύτερο για την Εθνική μας ομάδα να έχει πολύ υψηλού επιπέδου αντιπάλους στο Nations League, στην δεύτερη ευκαιρία της για παρουσία σε τελική φάση μεγάλων τουρνουά.

Πονηρά σκεπτόμενος κάποιος θα έλεγε ότι στη League B που βρισκόμαστε, έχουμε πλέον ως γκρουπ το επίπεδο ανταγωνιστικότητας που μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι η πρώτη θέση (θα) είναι ένας εφικτός και ταυτόχρονα ρεαλιστικός στόχος.

Ο αντίλογος σε αυτό πέρα από τα προφανή, ότι δηλαδή η παρουσία μας στην πρώτη κατηγορία μπορεί να αποτελεί έξτρα κίνητρο και τον βασικό τρόπο για να ανεβούμε κι άλλο στο ranking της FIFA, βελτιώνοντας τις συνθήκες για εμάς στα προκριματικά των μεγάλων διοργανώσεων που έρχονται, έχει να κάνει και με την περαιτέρω εξέλιξη της ίδιας της ομάδας. Κυρίως με αυτή.

Η Εθνική μας, η οποία αγχωνόταν και δυσκολευόταν πολύ να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα απέναντι σε ομάδες του επιπέδου της Φινλανδίας, πλέον δίνει την αίσθηση και το αποδεικνύει και με την εικόνα της στο γήπεδο ότι αυτά τα παιχνίδια με τους θεωρητικά ισοϋψείς αντιπάλους «τα έχει».

Επιπλέον, η φουρνιά του Κουλιεράκη, του Μουζακίτη, του Ντέλια και του Κωστούλα, σύντομα και του Τζίμα, έχει την ευκαιρία να βρίσκεται σε ένα πολύ ποιοτικό γκρουπ, με εμπειρότερος και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που όλοι μαζί συνθέτουν μία ανταγωνιστική Εθνική ομάδα με προοπτική.

Για όλη την ομάδα και λίγο περισσότερο για τους πιτσιρικάδες που έρχονται και δίκαια έχουν πάρει την ευκαιρία από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο πήχης πρέπει να μπαίνει ψηλότερα για να είναι υψηλότερο και το ταβάνι τους ως ομάδα στο μέλλον.

Ναι, το να αντιμετωπίζουν ομάδες του αγωνιστικού βεληνεκούς της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας και τόσων άλλων πρώτης ταχύτητας Εθνικών αντιπάλων, θα είναι δύσκολο, απαιτητικό και σίγουρα απογοητευτικό βάσει των δύσκολων αποτελεσμάτων που μπορεί να έρθουν στην αρχή.

Αποτελεί, ωστόσο, το μοναδικό τρόπο να μπορέσει η Εθνική μας να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, να καταξιωθεί σε υψηλότερο επίπεδο καθώς θα συνηθίσει και θα κληθεί να βρει τρόπο να αντιμετωπίσει τον πολύ υψηλότερο ανταγωνισμό.

Και είναι βέβαιο πως το διακύβευμα της δοκιμασίας μας στη League A του Nations League και οι προεκτάσεις του στον υψηλότερο ανταγωνισμό (και στα προκριματικά, μελλοντικά) θα κάνουν ακόμα πιο έτοιμη τη «γαλανόλευκη» και για τις τελικές φάσεις μεγάλων τουρνουά, στα οποία εύχεται να ξεκινήσει να έχει και πάλι σταθερή παρουσία.

Για όποιον είναι δύσπιστος σε αυτή την εκτίμηση, η συνέχεια της τεράστια επιτυχίας του Euro 2004, έδειξε σε όλους μας στην πράξη πόσο καλό μας κάνει ο υψηλός ανταγωνισμός.

Ας αποδεχτούμε λοιπόν την πρόκληση…