Tech talk: Το DRS της Red Bull και ο ρυθμός της Ferrari!
Δυο τεχνικά θέματα που χρήζουν ανάλυσης αφορούν στην απόδοση του DRS της RB19 αλλά και στη βελτίωση της SF23 χωρίς αναβάθμιση.
Όπως είδαμε στον αγώνα του Μπακού η απόδοση του DRS της RB19 είναι καλύτερη από των ανταγωνιστών της. Παρότι η διαφορά ταχύτητας προτού ανοίξει το DRS ανάμεσα στο Φερστάπεν και το Λεκλέρκ ήταν μόλις 2km/h με ανοιχτό το DRS έφτανε τα 11km/h όπως μπορείτε να δείτε στο σχετικό πίνακα. Επίσης αν δει κανείς τη διαφορά όταν ο Φερστάπεν με ανοιχτό το DRS πέρασε τη Ferrari αυτή ήταν 24km/h. Αξίζει κανείς να δει πως ανοίγοντας το DRS η αύξηση της ταχύτητας της RB19 είναι 22km/h. Την ίδια στιγμή η Mercedes για παράδειγμα κερδίσει μόνο 8km/h τελικής από το άνοιγμα του DRS και η Ferrari 12km/h. Άλλα μονοθέσια με χαμηλότερη αεροδυναμική απόδοση όπως η Haas και η McLaren κερδίζουν 19km/h. Είναι σαφές πως το DRS της RB19 είναι πιο αποδοτικό. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Την ώρα που ανοίγει το πίσω πτερύγιο αλλάζει το διαφορικό πίεσης στο πίσω μέρος του μονοθεσίου. Πλέον η διαφορά ροής ταχυτήτων πάνω και κάτω από την πτέρυγα είναι μικρότερη. Προφανώς η αλλαγή αυτή αγγίζει μια κρίσιμη τιμή, που επηρεάζει τη μορφή των στροβιλισμών πίσω από το μονοθέσιο και μειώνει περαιτέρω την οπισθέλκουσα. Για να γίνει αυτό οι στροβιλισμοί έχουν συγκεκριμένη μορφοποίηση που οφείλεται στο σχεδιασμό της περιοχής του διαχύτη. Έτσι το άνοιγμα DRS εκτός από μείωση αντιστάσεων πετυχαίνει και διαμόρφωση ροής τέτοια που μειώνει περαιτέρω της αντιστάσεις. Προφανώς θα το αντιγράψουν σύντομα και οι υπόλοιποι.
O κορυφαίος αεροδυναμιστής στην σύγχρονη ιστορία του θεσμού, Άντριαν Νιούι, ανανέωσε πρόσφατα το συμβόλαιό του με τη Red Bull.
Εντύπωση προκάλεσε η ταχύτητα της Ferrari του Λεκλέρκ στις κατατακτήριες δοκιμές. Ο Μονεγάσκος που δεν κατάφερε κάτι ιδιαίτερο στους πρώτους 3 αγώνες ήταν με διαφορά ταχύτερος στις δοκιμές. Αξίζει να τονιστεί πως η Ferrari δεν έφερε βελτιώσεις, αυτές ξεκίνησαν στο Μαϊάμι και θα συνεχιστούν στην Ίμολα. Τι άλλαξε λοιπόν; Το σετάρισμα του μονοθεσίου! Ο επικεφαλής της ομάδας Φρεντερίκ Βασέρ το έλεγε και στην Αυστραλία πως υπάρχει ταχύτητα και πρέπει να βρουν το σετάρισμα. Στον αγώνα η ταχύτητα της Ferrari σε σχέση με τις Red Bull έχει διακυμάνσεις ανάλογα με το φορτίο καυσίμου. Με υψηλό φορτίο καυσίμου στην αρχή η SF23 ήταν 9 δέκατα πιο αργή, ενώ στο τέλος με χαμηλό φορτίο καυσίμου η διαφορά έπεσε στα 2 δέκατα.
Προφανώς υπάρχει θέμα με την απόσταση του Κέντρου Βάρους από το Κέντρο Αεροδυναμικών Πιέσεων. Αυτή η απόσταση καθορίζει τη συμπεριφορά ενός μονοθεσίου. Ιδανικό να είναι μηδέν. Με βάση τη σχεδίαση της SF23 και των βασικών της διαστάσεων είναι σαφές πως η αύξηση του φορτίου (καύσιμο) οδηγεί σε μετατόπιση (απομάκρυνση) του Κ.Β. από το ΚΑΠ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πιο νευρική συμπεριφορά, μεγαλύτερη φθορά ελαστικών και εν τέλει πιο αργό ρυθμό. Προφανώς οι μηχανικοί της Ferrari θα προσπαθήσουν με τα νέα αεροδυναμικά βοηθήματα να μετατοπίσουν λίγο το ΚΑΠ προς το ΚΒ ώστε να αμβλύνουν το πρόβλημα. Αν το πετύχουν μην εκπλαγείτε βλέποντας τη Ferrari να κοντράρει στα ίσα τις Red Bull.
