Exclusive

Ο Γιάννης Ποιμενίδης στο FTHIS: Η ταινία "Ο έρωτας γράφεται”, ο δίσκος που θα κυκλοφορήσει, η αποφάση να μετακομίσει εκτός Αθηνών & η συνεργασία με την Ελένη Φουρέιρα

Από τον Μάριο Κωνσταντόπουλο

Ο Γιάννης Ποιμενίδης είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας "Ο έρωτας γράφεται", η οποία πρόκειται να κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους στις 25 Δεκεμβρίου.

Λίγο πριν την πρεμιέρα της ρομαντικής κομεντί σε σκηνοθεσία Βασίλη Μυριανθόπουλου και σενάριο του Βασίλη Μυριανθόπουλου και της Κωνσταντίνας Γιαχαλή, ο Γιάννης Ποιμενίδης μίλησε αποκλειστικά στο FTHIS.

Ο ηθοποιός αναφέρθηκε στον ρόλο του και στο πώς βίωσε την περίοδο των γυρισμάτων.

Ακόμη, ο Γιάννης Ποιμενίδης αποκάλυψε ότι σε λίγο χρονικό διάστημα θα κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος του σε μουσική και στίχους του ίδιου, αλλά και ότι το τελευταίο διάστημα έχει εγκαταλείψει την Αθήνα και ζει στην εξοχή.

Όσα είπε ο Γιάννης Ποιμενίδης στο FTHIS

Πρωταγωνιστείς στην ταινία "Ο έρωτας γράφεται", η οποία θα κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 25 Δεκεμβρίου. Πες μας μερικά πράγματα για τον δικό σου ρόλο…

Ο ρόλος μου είναι Μιχάλης, ο οποίος είναι δικηγόρος. Είναι ιδεαλιστής, είναι αποφασιστικός, έχει αφήσει λίγο τη ζωή να τον παρασύρει σ’ ένα δικό της ρυθμό και αυτό του έχει κοστίσει. Στην ταινία το συνειδητοποιεί μέσω του έρωτα. Βρίσκεται ήδη σε μία σχέση, η οποία δεν τον καλύπτει και δεν έχει πάρει την απόφαση να την τερματίσει. Ωστόσο, γνωρίζει την Άννα, η οποία είναι κόρη του ιδιοκτήτη ενός ρομαντικού παλιού βιβλιοπωλείου της γειτονιάς, ο οποίος είναι και φίλος του. Τον ρόλο τον υποδύεται Παύλος Ορκόπουλος και εξαιτίας ενός θέματος υγείας, οδηγείται στο νοσοκομείο και το βιβλιοπωλείο αναλαμβάνει η κόρη του. Εκεί ο Μιχάλης γνωρίζεται με την Άννα και ερωτεύεται σφόδρα. Αποφασίζουν να γράψουν μαζί ένα βιβλίο κι έτσι έρχονται πιο κοντά. Ο έρωτας τον παρακινεί τον Μιχάλη, τον αλλάζει και του καθαρίζει τη σκέψη. Τον φέρνει πιο κοντά στον πυρήνα του, να συνειδητοποιήσει δηλαδή τι θέλει στη ζωή, τι πρέπει να αφήσει πίσω και με τί πρέπει να πορευτεί.

Πώς ήταν η συνεργασία σου με την Έλλη Τρίγγου, η οποία υποδύεται την "Άννα" στην ταινία;

Η συνεργασία μου με την Έλλη Τρίγγου ήταν φανταστική. Γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια και έχουμε μεταξύ μας την οικειότητα που απαιτείται για μια τέτοιου είδους κατάσταση σε μια ρομαντική κομεντί. Κύλησαν όλα ομαλά και υπέροχα, όπως το περίμενα, κι ακόμη καλύτερα. Η δουλειά της Έλλης μιλάει από μόνη της. Σαν άνθρωποι ταιριάξαμε πάρα πολύ και σαν συνεργάτης είναι απίστευτη. Γενικά είναι ένα υπέροχο πλάσμα.

Η δική σου συμμετοχή στην ταινία πώς προέκυψε;

Μου τηλεφώνησε ο casting director, Άκης Γουρζουλίδης και η Σωτηρία Μαρίνη και μου πρότειναν τον ρόλο. Διάβασα το σενάριο και είπα αμέσως "ναι", γιατί τέτοια σενάρια σπάνια έρχονται στα χέρια μας.

Πώς βίωσες εσύ την περίοδο των γυρισμάτων; Έχεις άγχος τώρα που πλησιάζει η πρεμιέρα;

Ήταν έντονα τα γυρίσματα και απαιτητικά, αλλά ως όφειλαν να είναι για μια τέτοια δουλειά, η οποία είχε πολλές απαιτήσεις. Όλοι όσοι εργάστηκαν γι’ αυτή την ταινία -σε κάθε πόστο- είχαν όρεξη και έρωτα και αυτό είναι πολύ ωραία συνθήκη να εργάζεται κανείς. Για μένα η κινηματογραφική δουλειά είναι κάτι που με γεμίζει, με ολοκληρώνει και μπορώ να εκφραστώ μέσα από αυτό. Είναι ένα Μέσο που ταιριάζει στους ρυθμούς μου, αλλά και σαν θεατής το απολαμβάνω. Δεν έχω άγχος γενικά στις πρεμιέρες και νιώθω τόσο ικανοποιημένος με το πώς βίωσα εγώ το γύρισμα και με πόση όρεξη είδα τους ανθρώπους που συμμετείχαν σ’ αυτή τη δουλειά. Είμαι σίγουρος ότι αυτή η δουλειά θα "ακουμπήσει" το κοινό που πρέπει να "ακουμπήσει" και θα επικοινωνήσει ακριβώς αυτό που είχαμε στο μυαλό μας όταν την φτιάχναμε και τα κίνητρα είναι πολύ γλυκά και θετικά. Έτσι, δεν έχω κανέναν άγχος, μόνο ανυπομονησία, χαρά και ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που δούλεψα μαζί.

Είχες δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή σου ότι αποφεύγεις να βλέπεις τον εαυτό σου στις δουλειές που κάνεις. Πλέον το έχεις αλλάξει αυτό;

Δεν συνηθίζω να βλέπω τον εαυτό μου και ο λόγος είναι ότι από τη στιγμή που έχει φύγει η εκάστοτε δουλειά από σένα, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να τη βελτιώσεις. Ανήκει κάπου άλλου, ανήκει στον κόσμο. Θα δω όμως κάποιο υλικό για να βεβαιωθώ ότι όλα είναι εντάξει και ότι πορεύομαι σωστά σε συνδυασμό με τον σκηνοθέτη και με τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα. Οπότε, φροντίζω στην επόμενη δουλειά μου αν εντοπίσω κάποια λάθη να τα διορθώσω.

Τι είναι αυτό που θα σε κάνει να δεχτείς μια επαγγελματική πρόταση; Το σενάριο; Οι συνεργάτες; Ή ένας συνδυασμός πραγμάτων;

Συνήθως είναι ο συνδυασμός. Όσον αφορά την ταινία "Ο έρωτας γράφεται", εγώ εκτιμώ πολύ τη δουλειά του σκηνοθέτη μας, του Βασίλη Μυριανθόπουλου. Γνωριζόμασταν σαν άνθρωποι κοινωνικά. Από τη στιγμή που διάβασα το σενάριο και ήταν πολύ φρέσκο, με έντονο ρυθμό, με χιούμορ και ήξερα ότι αυτός ο άνθρωπος θα αναλάβει τη σκηνοθεσία του εγχειρήματος και σε συνδυασμό μάλιστα με την παραγωγή και όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν στην παραγωγή, είπα αμέσως "ναι". Από την πρώτη ημέρα του γυρίσματος ήμουν σ’ ένα περιβάλλον που ένιωσα εντελώς ασφαλής να εκφράσω τον χαρακτήρα όπως τον έχω σκεφτεί, σε συνδυασμό με τη σκηνοθετική γραμμή του Βασίλη. Οπότε, ένιωσα πολύ ελεύθερος και είναι ωραίο για έναν σκηνοθέτη να δίνει την ελευθερία στον ηθοποιό να προτείνει πράγματα. Ο Βασίλης ήταν πολύ ορεξάτος για τη δουλειά και αντιλαμβάνεσαι αμέσως γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει αυτά που έχει κάνει στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και κύλησε η συνεργασία μας εξαιρετικά. Τον ευχαριστώ πολύ που με εμπιστεύτηκε για κάτι τέτοιο.

Ο ήρωας που υποδύεσαι στην ταινία αλλάζει όλη του τη ζωή για έναν έρωτα. Στη δική σου ζωή ο έρωτας τι ρόλο έχει;

Κυρίαρχο! Ερωτεύομαι τα πάντα στη ζωή. Είμαι ερωτευμένος με τη ζωή την ίδια. Με τη μουσική, με τη δουλειά μου, με ανθρώπους και ο έρωτας νομίζω είναι μία δύναμη και μία σπίθα για τη ζωή. Δεν έχει να κάνει μόνο με το σεξουαλικό κομμάτι και την ερωτική επαφή. Ερωτική είναι η επαφή που οφείλουμε να έχουμε με τη ζωή. Θεωρώ ότι είναι ευτύχημα να βιώνει κάποιος τον έρωτα και είναι αυτό που μας έχει φέρει εδώ σήμερα.

Προέρχεσαι από μια μουσική οικογένεια! Εσύ πώς αποφάσισες να ακολουθήσεις τον δρόμο της υποκριτικής;

Η μουσική είχε ενεργή παρουσία στο σπίτι μου. Ο πατέρας μου υπήρξε μαέστρος σε πολλούς καλλιτέχνες στην Ελλάδα και η μητέρα μου ήταν τραγουδίστρια. Οπότε, το σπίτι κατακλυζόταν από μουσική, από παρτιτούρες, από όργανα, από συνεργάτες και από φίλους τους που έκαναν πρόβες. Όσον αφορά την υποκριτική, μεγαλώνοντας θεωρώ ότι επειδή είχα την μουσική μπροστά μου, ήθελα να ανακαλύψω έναν κόσμο που ήταν κοντά της, αλλά ήταν και μυστήριο για μένα. Το σινεμά εμένα πάντα με μάγευε. Θέλω να αναφέρω σ’ αυτό το σημείο ότι τη μουσική δεν την άφησα εκτός της ζωής μου. Άκουγα πάντα μουσική και έπαιζα κρουστά από μικρό παιδί, αλλά και κάποια άλλα όργανα χωρίς να να έχω διδαχθεί από κάποιον δάσκαλο. Τώρα έχω φτάσει στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι μέσα στον Ιανουάριο θα κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος με δική μου μουσική και στίχους. Είναι ένα δικό μου εγχείρημα και μαζί με τον δίσκο θα γίνουν κάποια video clip και live εμφανίσεις.

Πώς προέκυψε αυτός ο δίσκος και πώς πήρες την απόφαση να κάνεις αυτό το νέο εγχείρημα;

Προέκυψε από ανάγκη και οι συνθήκες ευνόησαν. Πάντα υπήρχε ο "σπόρος" στο μυαλό μου ότι θα συμβεί αυτό κάποια στιγμή και τώρα ευδοκίμησε αυτός ο "σπόρος" και ήρθε η ώρα να το μοιραστώ με τον κόσμο. Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό.

Πρόσφατα πρωταγωνίστησες και σ’ ένα άλλο video clip, το οποίο ήταν πιο πολύ ταινία μικρού μήκους. Αναφέρομαι στη συνεργασία σου με την Ελένη Φουρέιρα για το τραγούδι της "Alleluia”…

Ήταν άψογη συνεργασία και πέρασα φανταστικά. Η Ελένη Φουρέιρα ήταν υπέροχη σε αυτό που έκανε και εκτιμώ πολύ το ότι με εμπιστεύτηκε και εκείνη και ο σκηνοθέτης και η εταιρεία για κάτι τέτοιο.  Πραγματικά ήταν μία κινηματογραφική εμπειρία. Το γύρισμα ήταν υπέροχο και είχε πολύ ωραίες στιγμές. Το απόλαυσα και ευχαριστώ πολύ που με εμπιστεύτηκαν. Το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτή βλέποντάς το, μ’ έχει αφήσει απόλυτα ικανοποιημένο και ευτυχισμένο.

Όταν κάνεις ένα διάλειμμα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις, τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο;

Ξυπνώντας το πρωί, το πρώτο πράγμα που κάνω στην ημέρα μου είναι να οργανώσω το χώρο που ζω. Στη συνέχεια θα κάνω βόλτες με το σκυλί μου στην εξοχή γιατί αυτή την περίοδο ζω στην εξοχή και έχω αφήσει την Αθήνα. Ζω στο βουνό και είναι μαγικά. Κάθε ημέρα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Προκύπτουν καταστάσεις από εκεί που δεν το περιμένεις και όλες υπό μορφή περιπέτειας που κυλάνε θαυμάσια και πραγματικά το απολαμβάνω σε μέγιστο βαθμό. 

Πώς πήρες την απόφαση να αφήσεις την Αθήνα;

Οι συνθήκες με ευνόησαν. Μετά το τέλος των γυρισμάτων της ταινίας προέκυψε στη ζωή μου. Εγώ έχω μεγαλώσει στο κέντρο της πόλης από μικρό παιδί. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Κάτω Πατήσια. Πήγα σχολείο στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλάκα και γενικά έζησα στο κέντρο όλη μου τη ζωή. Ήθελα πολύ την επαφή αυτή με τη φύση. Την είχα σε τακτά διαστήματα, αλλά ήθελα να το βιώσω και ως μόνιμος κάτοικός της, οπότε το έκανα και είμαι πολύ ευτυχισμένος γι αυτήν την επιλογή. Επισκέπτομαι την Αθήνα για δουλειές και για τουρισμό που είναι φανταστικό αυτό. Την απολαμβάνω περισσότερο έτσι γιατί είναι πανέμορφη πόλη. Ίσως δεν είναι προσαρμοσμένη για τους ανθρώπους που ζουν και βιώνουν την καθημερινότητά της, αλλά για τους τουρίστες είναι μία φανταστική πόλη.

Όταν ξεκίνησες να ακολουθείς τον δρόμο της υποκριτικής είχες καθόλου στο μυαλό σου το κομμάτι της έκθεσης; Μιλάω για το γεγονός ότι τόσο τα Μέσα, όσο και ο κόσμος θα ασχοληθούν με σένα και τη ζωή σου…

Φυσικά και δεν με ενόχλησε ποτέ. Το κατανοώ πλήρως και ίσως, υποσυνείδητα, σ’ εμάς τους ανθρώπους που ασχολούμαστε με τα καλλιτεχνικά να μας αρέσει. Άσχετα με το πώς το βιώνει κάποιος, σίγουρα κάνοντας αυτή τη δουλειά περιμένει την αναγνώριση, το χειροκρότημα, την αποδοχή, την καλή κουβέντα που θα σου πει κάποιος στον δρόμο επειδή του κράτησες συντροφιά, ακόμα και αν τον προβλημάτισες.

Με το κομμάτι της προσωπικής σου ζωή και το γεγονός ότι μπορεί να δει τα φώτα της δημοσιότητας και να ερωτηθείς για κάποια σχέση σου ή κάποια πρώην σύντροφό σου, πώς είσαι;

Δεν με απασχολεί. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να λέγεται και να αναφέρεται, αλλά είμαι εντάξει με αυτό. Ένας άνθρωπος που επιλέγει την κάμερα σαν απασχόληση, σαν επάγγελμα και σαν χόμπι καταλαβαίνει ότι και κάποια κομμάτια της ζωής του θα είναι ορατά και σε άλλους κι εγώ είμαι απόλυτα οκ με αυτό. Δεν έχω αντιληφθεί τι συμβαίνει και τι γράφεται και αυτό έχει κρατήσει το μυαλό μου σε μία ηρεμία, αλλά και να υποπέσει κάτι στην αντίληψή μου ή να δω κάτι τυχαία, δεν θα δώσω βάση και θα πάω παρακάτω. Αν με ρωτήσουν θα απαντήσω με έναν τρόπο που νιώθω εγώ ότι είμαι οκ με την ερώτηση.

Μπαίνεις στη διαδικασία να δεις τι γράφεται για σένα και τι κριτική σου έχουν ασκήσει για κάποια δουλειά σου;

Όχι! Ποτέ δεν έχω ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι και φροντίζω και οι δικοί μου άνθρωποι να μη μου μεταφέρουν πράγματα τα οποία εγώ δεν θα ασχολιόμουν ποτέ. Τα θεωρώ περιττά. Εκτιμώ ότι σίγουρα οι κριτικές είναι μέσα στο πρόγραμμα και καλοδεχούμενες, αλλά βρίσκονται εκτός του δημιουργικού και αποτελούν εφόδιο για να γίνεις καλύτερος σε μία επόμενη δουλειά. Αυτό όμως είναι και είναι εντελώς υποκειμενικό. Για την ίδια παράσταση μπορεί να διαβάσεις 18 διαφορετικές κριτικές και όλες να είναι εμπεριστατωμένες. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας έχει την οπτική του και αυτό είναι το ωραίο με την τέχνη, ότι το γούστο του καθενός ακουμπάει σε διαφορετικά πεδία. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι για μία δουλειά, εκτός αν πρόκειται για ένα αριστούργημα το οποίο θα το δούμε και θα συμφωνήσουμε όλοι ότι αυτό είναι κάτι μεγαλειώδες. Εκεί νομίζω δεν σηκώνουν πολλές αντιρρήσεις.

Την άποψη των δικών σου ανθρώπων θα την ακούσεις; Θέλεις οι δικοί σου άνθρωποι, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου να σου πουν τη γνώμη τους;

Όχι ιδιαίτερα. Θα χαρώ να μου πουν κάτι, αλλά έχω ένα πολύ προσωπικό κριτήριο και ένστικτο σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου μέχρι σήμερα και μέχρι στιγμής σπάνια με έχει διαψεύσει. Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο ακούγοντάς το. Ωστόσο, είναι καλοδεχούμενες όλες οι γνώμες και οι κριτικές, αλλά όπως είπαμε και πριν, όλοι έχουν από μία. Θα πρότεινα στον καθένα να κάνει αυτό που νιώθει αυτός και να δημιουργεί, από το να αφοσιώνεται στην γνώμη και στην κριτική του καθενός γιατί συνήθως η κρίση είναι επί της δημιουργίας. Οπότε περιμένουμε κάτι να συμβεί και μετά να το κρίνουμε. Θα πρότεινα να κάνουμε όλοι πράγματα διαφορετικά και πράξεις και ενέργειες και  ας αφήσουμε την κρίση σε δεύτερη μοίρα. Θα ήταν ίσως λίγο καλύτερα τα πράγματα. Προτείνω να γίνουμε όλοι λίγο πιο δημιουργικοί και λιγότερο κριτικοί. Ούτε εγώ λέω τη γνώμη συχνά στους άλλους, μόνο αν ερωτηθώ και θα πω  την άποψή μου, πάντα με σεβασμό στη δική του δράση και επιλογή. Απολαμβάνω τους ανθρώπους όταν είναι ο εαυτός τους και τους χαίρομαι πολύ και μου δίνουν κι εμένα θάρρος να είμαι ο εαυτός μου με τις επιλογές μου και τις πράξεις μου.Όσο λιγότερη σημασία δίνεις στις κριτικές, τόσο πιο απελευθερωμένος νιώθεις.

Έτσι σκεφτόσουν πάντα;

Έτσι ακριβώς! Από παιδί. Αυτό με έχει φέρει πολλές φορές σε κόντρα με πλαίσια που είναι, ας πούμε, πιο εξουσιαστικά, που έχουν μια ιεραρχία όπως στην κοινωνία του σχολείου, με καθηγητές, με διευθυντές και μετέπειτα στη σχολή. Αυτό όμως δεν μου έχει κοστίσει. Δεν με έχει βλάψει σαν χαρακτήρα και σαν προσωπικότητα. Ίσα-ίσα με έχει κάνει να μάθω από τα λάθη μου και να πορευτώ στη ζωή μου με ακόμη περισσότερη σιγουριά στις επιλογές μου.