Πολιτισμός
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου: “Ο κήπος των ηδονών” στο Ηρώδειο (εικόνες)
Μια διεθνής συμπαραγωγή που θα μαγέψει το κοινό παρουσιάζεται στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.
Ο Γάλλος σκηνοθέτης οραματίστηκε μια παράσταση για την παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση. Επίσης θέλησε να μιλήσει για την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων, την ουτοπία.
Επέλεξε τη δεκαετία του ’70 ως μια έντονη εποχή, οπότε αναδείχθηκαν με δυναμισμό παγκόσμια ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή και η οικονομική κρίση. Μια εποχή με συγκρούσεις και προβλήματα μέσα από τα οποία δημιουργήθηκαν όνειρα αλλά και ψευδαισθήσεις για ένα καλύτερο μέλλον, μέχρι να έρθει η απότομη προσγείωση.
Μένοντας πιστός στη θεωρία ότι η σύγχρονη κόλαση προέρχεται από την ανθρώπινη παρέμβαση, ότι αν οι άνθρωποι δεν είχαν «αμαρτήσει» ενδεχομένως να μπορούσαμε να βρούμε την ουτοπία, ο Φιλίπ Κεν θέτει με την παράστασή του ερωτήματα φιλοσοφικά, πανανθρώπινα όχι όμως πολιτικά. Δεν ασκεί κριτική, δεν δίνει λύσεις, μέσω όμως της θεατρικής πράξης θέτει φιλοσοφικούς στοχασμούς.
Ο Κεν θεωρεί ότι η έλλειψη συλλογικότητας εμποδίζει την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων, ότι υπάρχει ο φόβος του συλλογικού ονείρου.
«Είμαστε ομάδες ανθρώπων που δεν γνωριζόμαστε, αλλά προσπαθούμε να συνυπάρξουμε» λέει ο Γάλλος δημιουργός. Και στο επίκεντρο τοποθετεί τη φιλοσοφική του θεώρηση που εμπεριέχεται σε μια φράση: «Να προσπαθήσουμε να ζήσουμε μαζί (Try to live together)».
Λίγα λόγια για την παράσταση
Ο Φιλίπ Κεν ήθελε να φτιάξει μια παράσταση που θα παιχτεί στην άγρια φύση. Στην Αβινιόν Ο κήπος των ηδονών παίχτηκε σε ένα λατομείο, ενώ στην Αθήνα το έργο θα είναι ειδικά προσαρμοσμένο για το Ηρώδειο.
Η ιδέα της συνύπαρξης που κυριαρχεί στο έργο του Φιλίπ Κεν, εκφράζεται μέσα και από τον σκηνικό διάκοσμο της παράστασης: ένας αυτοσχέδιος καταυλισμός, μια ομάδα ηθοποιών σαν παιδιά των λουλουδιών της δεκαετίας του ’70, ένα λεωφορείο, άνθρωποι που βιώνουν μια κοινοβιακή κατάσταση.
«Το λεωφορείο, στοιχείο συνδεδεμένο με το ταξίδι, θα μεταφέρει τους χαρακτήρες του έργου σε μια περιπλάνηση, μια αναζήτηση που μοιάζει με ομαδική θεραπεία, δεν ξέρω πώς ακριβώς να τη χαρακτηρίσω. Ένα ταξίδι που θα θέτει ερωτήματα και θα προτείνει καταστάσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέονται με τον πίνακα του Ιερώνυμου Μπος» εξηγεί ο Φιλίπ Κεν.
«Δεν ξέρουμε ακριβώς σε ποια εποχή τοποθετείται η ιστορία του έργου, μοιάζει να βρισκόμαστε κάπου στη δεκαετία του ’70, την ίδια στιγμή θα μπορούσε να είναι και μια χρονική στιγμή στο κοντινό μέλλον, όταν μια οικολογική απειλή θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς την οργάνωση του κόσμου… Πάντα μέσα σε αυτό το ιδιαίτερο κλίμα είναι που αναζητώ την ατμόσφαιρα (την αισθητική ταυτότητα) της παράστασης».
Οι πρωταγωνιστές παίζουν μουσική, τραγουδάνε, διαλύουν το λεωφορείο και διαλύονται οι ίδιοι σε ομάδες, άνθρωποι που ενώνονται και χωρίζονται, πολλή μουσική όλων των ειδών – ακόμη και ποπ – κυρίως από τις δεκαετίες ’60 και ’70.
Με την παράσταση Ο κήπος των ηδονών η ομάδα του Φιλίπ Κεν γιορτάζει τα 20 χρόνια δημιουργίας. Η δουλειά των ηθοποιών του βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό και τη σκηνική ελευθερία και στα έργα που ανεβάζει, χρησιμοποιεί πολλά αποσπάσματα από κείμενα που έχουν να κάνουν με την ποίηση και τη φιλοσοφία.
«Ο κήπος των ηδονών είναι συνέχεια μιας δουλειάς που κάνω εδώ και 20 χρόνια με την ομάδα του Vivarium Studio που συχνά τοποθετεί στη σκηνή μια κοινότητα καλλιτεχνών, ποιητών, ανθρώπων που βρίσκουν καταφύγιο μακριά από την ταχύτητα του κόσμου μας και επανεφευρίσκουν τη ζωή που θα ήθελαν να έχουν μέσα από νέες διαδρομές προς έναν εναλλακτικό κόσμο. Η παράσταση θα κάνει πράγματι ένα οδοιπορικό και ήθελα να δημιουργήσω με χιούμορ αυτή την αίσθηση της περιπλάνησης, να βάλω κυριολεκτικά τους ηθοποιούς μου να ταξιδέψουν όπως και στη σκηνή με αυτό το λεωφορείο που έχουμε προσαρμόσει στη σκηνογραφία. Και φυσικά να ξεδιπλώσουν μέσα στο έργο αυτήν τη σχέση με το ζωγραφικό πίνακα, καθώς μου αρέσει συχνά να δουλεύω στις παραστάσεις μου με στοιχεία αβέβαια που έχουν αναφορές στην Τέχνη, στη μουσική, στην ποίηση. Οι χαρακτήρες είναι κάτι σαν σύγχρονοι τροβαδούροι που συνεχίζουν κατά έναν τρόπο την αναφορά στον πίνακα μέσα σε ένα έργο που γράφεται στη σκηνή» λέει ο Γάλλος σκηνοθέτης.
Ο Φιλίπ Κεν αναφέρεται και στη Γαλλίδα ποιήτρια, Λορά Βασκέζ, της οποίας κείμενα χρησιμοποιεί στην παράστασή του:
«Μέσα στο έργο συναντώνται πολλά στοιχεία, αφηγήσεις, φράσεις, αποσπάσματα που οι ηθοποιοί χρησιμοποιούν - από Σαίξπηρ για παράδειγμα και ιστορικούς της Τέχνης μέχρι μια καταπληκτική σύγχρονη ποιήτρια, τη Λορά Βασκέζ, που μας εμπιστεύτηκε κείμενά της επάνω στη δική της πρόσληψη του πίνακα. Κι έπειτα αυτό το έργο συνδυάζει ακριβώς διαφορετικούς τύπους κειμένων και μουσικών στιγμών, αλλά και το στοιχείο της σιωπής. Κάνω ένα θέατρο αρκετά «εικαστικό», που έχει να κάνει αρκετά και με την οργάνωση των σωμάτων και των αντικειμένων στο χώρο. Ελπίζουμε ότι θα υπάρχει σε όλο αυτό και μια ποιητική πλαστικότητα που θα καταλάβει ένα κομμάτι της αφήγησης».
Ο Φιλίπ Κεν θεωρεί ότι το θέατρο πρέπει να λειτουργεί σαν μια συλλογικότητα. «Μαζευόμαστε όλοι μαζί και πιστεύουμε σε κάτι» λέει.
Ο Κεν συνηθίζει να ξεκινάει τις παραστάσεις του με μια καταστροφή, με μικρές κρίσεις που πάντα όμως δημιουργούν κάτι νέο. Αυτή είναι και η ουσία του έργου του: να φτιάξει έναν κόσμο νέο, ανοιχτό, και να αφήσει τους θεατές να αποφασίσουν μόνοι τους τι είναι σημαντικό.
Στην πραγματικότητα ο σπουδαίος δημιουργός «προσπαθεί να μας δώσει τη δυνατότητα να μαγευτούμε σε μια εποχή που δεν έχει μαγεία».
Ο Φιλίπ Κεν για το ελληνικό κοινό
Ο Φιλίπ Κεν δεν είναι άγνωστος στο ελληνικό κοινό, καθώς με την παράσταση Farm Fatale έχει ξαναβρεθεί στην Ελλάδα. Ωστόσο στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, ο Γάλλος δημιουργός θα παρουσιάσει για πρώτη φορά παράστασή του.
«Το Ηρώδειο είναι ένας χώρος πολύ ιδιαίτερος, όπως άλλωστε και το Carriere de Boulbon, με αυτόν τον απίστευτο βράχο, ένα σκηνικό σχεδόν γεωλογικού ενδιαφέροντος, ένα φυσικό τοπίο, τόσο φυσικό που γίνεται υπερφυσικό. Η παράσταση στη συνέχεια θα ταξιδέψει σε διαφορετικούς τόπους στην Ευρώπη, θα βρεθούμε σε κλειστά θέατρα από το Παρίσι και το Βερολίνο ως τη Μαδρίτη, όπου θα έχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε το έργο στην πόλη που φιλοξενεί τον πίνακα του Ιερώνυμου Μπος» λέει ο Φιλίπ Κεν.
Ο Γάλλος σκηνοθέτης θυμάται με ιδιαίτερη θέρμη και την περυσινή του συμμετοχή στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου:
«Εδώ και χρόνια αυτή είναι η όμορφη περιπέτεια του Vivarium Studio, να έχουμε την τύχη να παρουσιάζουμε τις παραστάσεις μας σε διαφορετικές χώρες, όπως άλλωστε και πέρυσι με τη Farm Fatale. Η παρουσίαση του έργου στην Αθήνα παραμένει μια σπουδαία ανάμνηση για την ομάδα μου – η σχέση με τους θεατές, αλλά και το feedback που είχαμε για την παράσταση. Αισθάνομαι ότι το κοινό έχει αυτή την ευαισθησία στην αποκωδικοποίηση των στοιχείων, την ανάλυση και το διάλογο που αναπτύχθηκε γύρω από το έργο μετά από την παρουσίασή του στο Φεστιβάλ».
Μερικές κριτικές από το εξωτερικό
Η πρεμιέρα στην Αβινιόν κέρδισε κοινό και κριτικούς, με πολλά σχόλια στον Τύπο να απεικονίζουν τη θετική απήχηση της παράστασης.
«Μια εποποιία, μεταξύ κόλασης και παραδείσου»
«… ο σκηνοθέτης αξιοποιεί μοναδικά το φυσικό τοπίο για να αφηγηθεί ποιητικά, με τρυφερότητα και χιούμορ, το τέλος του κόσμου»
«Αυτός ο Κήπος των ηδονών θα σημαδέψει την ιστορία του Φεστιβάλ. Είναι ένα μνημείο τρέλας, αισθητικής, επιτέλεσης. Είναι απολαυστικό να ανακαλύπτεις εκ νέου ανατρεπτικές φόρμες του ζωντανού θεάματος που εξελίσσουν την οπτική του κόσμου».
- Με τις/τους Jean-Charles Dumay, Leo Gobin, Sebastien Jacobs , Elina Lowensohn, Nuno Lucas, Isabelle Prim, Thierry Raynaud, Gaetan Vourc’h
- Σύλληψη, σκηνοθεσία, σκηνογραφία Philippe Quesne
- Πρωτότυπα κείμενα Laura Vazquez
- Άλλα κείμενα (TBA)
- Κοστούμια, γλυπτά Karine Marques Ferreira
- Συνεργάτις σκηνογραφίας Elodie Dauguet
- Δραματουργός Eric Vautrin
- Βοηθός Francois-Xavier Rouyer
- Τεχνική συνεργασία Marc Chevillon
- Ήχος Janyves Coic
- Φώτα Jean-Baptiste Boutte
- Σκηνικός εξοπλισμός Mathieu Dorsaz
- Διεύθυνση σκηνής Francois Boulet, Martine Staer
- Τεχνικός σκηνής Ewan Guichard
- Τεχνικός βίντεο Matthias Schnyder
- Τεχνικός φωτισμού Cassandre Colliard
- Αμπιγιέζ Estelle Boul
- Κατασκευή σκηνικών Ateliers du Theatre Vidy-Lausanne
- Παραγωγή και κρατήσεις Judith Martin, Elizabeth Gay
- Παραγωγή της Vivarium Studio Charlotte Kaminski
- Παραγωγή Vivarium Studio, Theatre Vidy-Lausanne
- Συμπαραγωγή Festival d’Avignon - Ruhrtriennale (Γερμανία) - Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου (Ελλάδα) - Tangente St. Polten, Festival fur Gegenwartskultur (Αυστρία) - Berliner Festspiele (Γερμανία) - Theatre du Nord, Centre Dramatique National Lille Tourcoing Hauts-de-France - Maison de la Culture d’Amiens, Pole europeen de creation et de production - Les 2 Scenes, Scene nationale de Besancon - Centro dramatico nacional (Μαδρίτη, Ισπανία) - MC93, Maison de la culture de Seine-Saint-Denis Bobigny - Le Maillon, Theatre de Strasbourg, Scene europeenne - Kampnagel (Αμβούργο, Γερμανία) - Festival NEXT - Scene nationale Carre-Colonnes Bordeaux-Metropole - National Theater and Concert Hall Taipei (Ταϊβάν)
