Κοινωνία

Τούρκοι διεκδικούν “χρυσή” αποζημίωση από την Ελλάδα

Το αίτημα τους αφορά σε γεγονότα του ’40. Τι υποστηρίζουν οι Τούρκοι ζητώντας χρήματα από το Ελληνικό Δημόσιο.

Για την 22α Απριλίου 2021 προσδιορίστηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου η εκδίκαση δύο αγωγών που άσκησαν 4 Τούρκοι (η μια είναι διάδικος στις δύο), εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου ως διάδοχου του Ιταλικού Δημοσίου, διεκδικώντας αποζημίωση που αφορά de facto απαλλοτρίωση και την αναγνώριση ακυρότητας των από 13 Μαΐου 1940 διαταγμάτων του Ιταλού κυβερνήτη για την απαλλοτρίωση δύο κτηματομερίδων στο Νιοχώρι.

Ομοιες αγωγές έχουν ασκηθεί, όπως έγραψε η «δημοκρατική» και ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου. Ενάγοντες είναι μια κάτοικος Αγκυρας, ένας κάτοικος Αϊβαλίκ/ Μπαλικεσίρ, ένας κάτοικος Κωνσταντινούπολης κι ένας κάτοικος Σμύρνης. Ζητούν την αναγνώριση ακυρότητας διαταγμάτων και αποζημίωσης λόγω αδυναμίας αυτούσιας απόδοσης ποσοστών ακινήτων και ειδικότερα η αναγνώριση ακυρότητας τού από 13 Μαΐου 1940 διατάγματος περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη για δύο μερίδες οικοδομών στο Νιοχώρι.

Ισχυρίζονται ότι δεν τους καθορίστηκε καθόλου αποζημίωση απαλλοτρίωσης και διεκδικούν αποζημίωση για την χρήση των ακινήτων που διατείνονται ότι τους ανήκουν άλλως να κριθεί ότι έχει υπάρξει παραγραφή αξιώσεων τους δεκάδων χιλιάδων ευρώ!!! Με την πρώτη αγωγή που θα απασχολήσει το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου ζητούν να αναγνωριστεί ότι το Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να τους καταβάλει αποζημίωση στην πρώτη ενάγουσα, το ποσό των 11.731.271,1 €, νομιμότοκα από 14-05-1940 (την επομένη της de facto απαλλοτρίωσης) άλλως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι της ολοσχερούς εξοφλήσεως, άλλως το ποσό των 806.527,3 € νομιμότοκα από τη λήξη έκαστου έτους που αυτά οφείλονται, άλλως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι της ολοσχερούς εξοφλήσεως και το ποσό των 2.606.957,4 € σε κάθε έναν από τους λοιπούς ενάγοντες, νομιμότοκα από 14-05-1940 (την επομένη της de facto απαλλοτρίωσης) άλλως από την επίδοση της αγωγής μέχρι της ολοσχερούς εξόφλησης, άλλως το ποσό των 179.225,7 € σε κάθε έναν από τους λοιπούς ενάγοντες νομιμότοκα από τη λήξη έκαστου έτους που αυτά οφείλονται, άλλως από την επίδοση της παρούσας και μέχρι της ολοσχερούς εξοφλήσεως.

Με την δεύτερη αγωγή η πρώτη διεκδικεί από το Ελληνικό Δημόσιο να της καταβάλει αποζημίωση 3.910.436 €, νομιμότοκα από 14-05-1940 (την επομένη της de facto απαλλοτρίωσης) άλλως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι της ολοσχερούς εξοφλήσεως, άλλως το ποσό των 244.401,1 € νομιμότοκα από τη λήξη έκαστου έτους που αυτά οφείλονται.

Οι Τούρκοι, όπως έγραψε η «δημοκρατική», διατείνονται ότι ο πατέρας της πρώτης και η μητέρα των υπολοίπων είχαν ποσοστά στα ακίνητα τα οποία απαλλοτριώθηκαν… παράνομα από το Ιταλικό Δημόσιο με τα από 13-05-1940 διατάγματα του Ιταλού Κυβερνήτη το 1940 υπέρ του Ιταλικού Δημοσίου και τα οποία καταχωρήθηκαν στα κτηματολογικά βιβλία με δύο από 16 Μαΐου 1940 πράξεις για λόγους δημόσιας ωφέλειας. Μετέπειτα τα ακίνητα, με πράξη της 12ης Μαρτίου 1955, περιήλθαν στον Οργανισμό Ακίνητης Περιουσίας Δημοσίου Δωδ/σου (Ν.2100/1952).

Δυνάμει του από 17 Φεβρουαρίου 1968 συμβολαίου συμβολαιογράφου Ρόδου μεταγεγγραμμένου στο κτηματολόγιο Ρόδου πωλήθηκε σε ιδιώτη από τον προαναφερθέντα Οργανισμό, ενώ άλλο τμήμα πωλήθηκε στον Οικοδομικό συνεταιρισμό εφοριακών και ταμειακών υπαλλήλων Ρόδου «Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ» δυνάμει του από 17 Δεκεμβρίου 1960 συμβολαίου. Κατόπιν τούτων στο ένα ακίνητο ανεγέρθη πολυώροφη οικοδομή σε έκταση 245,4 τ.μ. ενώ το άλλο περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου καταργηθέντος του προαναφερθέντος Οργανισμού με το Ν.Δ. 195/1973 (υπ’αριθμ. πραξ. 5975/23-05-1975).

Ισχυρίζονται ακόμη ότι δυνάμει δύο αποφάσεων του έτους 2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (εκούσια διαδικασία) αναγνωρίστηκε πως υπάρχει δεδικασμένο που απορρέει από την από 10 Σεπτεμβρίου 1996 απόφαση του 3ου Ειρηνοδικείου Χαλκηδόνας Τουρκίας με την οποία αναγνωρίστηκε ότι κληρονόμος του αποβιώσαντος στις 30 Μαΐου 1996 στην Τουρκία δικαιοπάροχού τους είναι η πρώτη ενάγουσα κόρη του κατά 3 μερίδια από τα συνολικά 4 και ότι υπάρχει δεδικασμένο που απορρέει από την από 3 Νοεμβρίου 2016 απόφαση του 14ου Ειρηνοδικείου Κωνσταντινουπόλεως με την οποία αναγνωρίστηκε ότι κληρονόμοι της αποβιώσασας στις 14 Αυγούστου 1997 είναι κατά ένα μερίδιο έκαστος, από τα 3 μερίδια συνολικά, τα 3 τέκνα της.

Ισχυρίζονται ακόμη ότι με το από 13 Μαΐου 1940 διάταγμα περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη που αφορά στην μια κτηματολογική μερίδα και με το από 13 Μαΐου 1940 διάταγμα περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη που αφορά στην δεύτερη δεν καθορίσθηκε καθόλου αποζημίωση απαλλοτρίωσης και συνεπώς ουδεμία καταβολή αυτής της αποζημίωσης πραγματοποιήθηκε στους δικαιούχους που μεταξύ αυτών ήταν ο πατέρας της πρώτης και η μητέρα των υπολοίπων εναγόντων.

Ισχυρίζονται ακόμη ότι οι απαλλοτριώσεις ήταν παράνομες και ζητούν την ακύρωση των προαναφερθέντων διαταγμάτων και επειδή η επιστροφή των προαναφερθέντων ποσοστών είναι αδύνατη, καθόσον τα προαναφερθέντα ακίνητα έχουν ήδη πουληθεί σε καλόπιστους τρίτους και αποτέλεσαν νέες μερίδες, ζητούν να τους επιδικαστεί αποζημίωση, η οποία συνίσταται στην σημερινή εμπορική αξία, που έχουν όλα τα ακίνητα καθόσον, όπως ισχυρίζονται, είναι αδύνατη η εκτίμηση της τότε αξίας αυτών των ακινήτων.

Πηγή: dimokratiki.gr

Διαβάστε ακόμη:

Κορονοϊός: Άνοιξε η πλατφόρμα για τα άτομα 65- 69 ετών

Κορονοϊός: εφημερία για “γερά νεύρα” στο Τζάνειο (εικόνες)

Φάουτσι: Ίσως οι ΗΠΑ να μην χρειαστούν το εμβόλιο της AstraZeneca