Κοινωνία

Εργατικό ατύχημα το έμφραγμα λόγω εργασιακού στρες

Πρωτοποριακή απόφαση που αλλάζει τα μέχρι τώρα νομολογιακά δεδομένα για τα εργατικά ατυχήματα...

Πρωτόδικη μεν, σημαντική δε, η δικαστική απόφαση που χαρακτηρίζει ως εργατικό ατύχημα το θάνατο, από έμφραγμα λόγω εργασιακού στρες, εργαζόμενου και μάλιστα στο σπίτι του. 

Η απόφαση δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του έγκυρου νομικού περιοδικού «Επιθεώρηση Εργατικού Δικαίου» (τεύχος 8/2019 σελ. 962) και κοινοποιήθηκε σήμερα στον Τύπο από την Ένωση για την υπεράσπιση της εργασίας και του κοινωνικού κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ) η οποία μάλιστα κάνει λόγο για πρωτοποριακή απόφαση που αλλάζει όλα τα μέχρι τώρα νομολογιακά δεδομένα της χώρας αναφορικά με τον χαρακτηρισμό των εργατικών ατυχημάτων. Την απόφαση εξέδωσε πρόσφατα το Πρωτοδικείο Αθηνών (Πρόεδρος Μιχάλης Γιαννακάκος, δικηγόρος Παναγιώτης Μπουμπουχερόπουλος). 

H απόφαση συνδέει το έντονο στρες με τις διαδικασίες αναδιάρθρωσης της εταιρείας και τις αλλαγές που επιβάλλονται στην ανακατανομή της εργασίας· διαδικασία πολύ γνώριμη για χιλιάδες εργαζόμενους οι οποίοι εξαναγκάστηκαν σε μεγάλους συμβιβασμούς σε σχέση με την προστασία της υγείας τους για να διατηρήσουν τη δουλειά τους κατά τη διάρκειας της κρίσης... κι όχι μόνο. Ομως, ας παρακολουθήσουμε το σκεπτικό της απόφασης του Πρωτοδικείου το οποίο είναι βέβαιο ότι θα απασχολήσει και το Εφετείο: 

«Η αιτία θανάτου του συζύγου της πρώτης ενάγουσας και πατέρα του δευτέρου ενάγοντος συνδέεται αιτιωδώς με το έντονο εργασιακό άγχος το οποίο αυτός βίωσε λόγω της ανασφάλειας και αβεβαιότητας ως προς την εργασιακή του σχέση ενόψει της επικείμενης αναδιοργάνωσης της εργοδότριας εναγομένης, η οποία αφενός μεν δεν έλαβε τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα, ούτε παρείχε εκ των προτέρων τις κατάλληλες διευκρινήσεις, με στόχο την προστασία των εργαζομένων από τις επιπτώσεις της ανακατανομής της εργασίας στην ψυχική και σωματική τους υγεία και αφετέρου δεν έλαβε κανένα μέτρο εξουδετέρωσης της πηγής του εργασιακού άγχους του ανωτέρω εργαζομένου, παρά το γεγονός ότι ήταν γνωστό στους προστιθέντες από αυτήν προϊσταμένους του ότι, εξαιτίας της συνεχιζόμενης αβεβαιότητας σε σχέση με την εργασία του, βίωνε έντονο εργασιακό στρες που τον είχε φανερά οδηγήσει στα όρια της κατάρρευσης. 

Από υπαιτιότητα δηλαδή των οργάνων της εναγομένης και των προστιθέντων της, ο θανών υποχρεώθηκε να προσφέρει την εργασία του αλλά και να διάγει διαρκώς υπό εξαιρετικές και έκτακτες συνθήκες εργασιακού άγχους το οποίο προκάλεσε την ασυνήθη εξασθένηση του οργανισμού του και εν τέλει τον θάνατό του λόγω εμφράγματος παρά το γεγονός ότι θα αρκούσε η αποσαφήνιση των νέων καθηκόντων του ή του μέλλοντος της εργασιακής του σχέσης για να αποτρέψει το μοιραίο αποτέλεσμα. 

Εξάλλου, όπως γίνεται δεκτό από την ιατρική επιστήμη, το έντονο εργασιακό άγχος συνδέεται αιτιωδώς με την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων με συχνά μοιραία για τους εργαζομένους κατάληξη.» 

Και καταλήγει ότι: «Από όλα τα ανωτέρω το Δικαστήριο κρίνει ότι ο θάνατος του συζύγου της πρώτης ενάγουσας και πατέρα του δευτέρου ενάγοντος συνιστά εργατικό ατύχημα υπό την έννοια του ν. 551/1914.».