Κοινωνία

Η “Οδύσσεια” ενός 65χρονου ιερέα για να μπει στο Πανεπιστήμιο

Ο ιερέας ενός μικρού χωριού έβαλε στόχο να σπουδάσει. Έδωσε Πανελλαδικές και την Παρασκευή κατέθεσε το μηχανογραφικό του.

Τα όνειρα τα εκπληρώνει ο Θεός ή η ανθρώπινη θέληση; Ο “πρωταγωνιστής” της ιστορίας, που έφερε στο “φως” της δημοσιότητας το e-thessalia.gr, έχει δώσει τις απαντήσεις του. Στα 65 του χρόνια ο ιερέας και αγιογράφος Ευάγγελος Καρασμάνογλου εκπλήρωσε ένα όνειρο ζωής. Την Παρασκευή κατέθεσε το μηχανογραφικό του μετά από τη συμμετοχή του στις πανελλαδικές εξετάσεις. Από τη μακρινή και ξεχασμένη Γαύριανη του Αλμυρού περιμένει με αγωνία, να δει το όνομά του στους εισαχθέντες της Ποιμαντικής Σχολής.

«Ήταν ένας αγώνας που κράτησε αρκετά. Ακόμα και αν περάσω στη Θεσσαλονίκη, θα σπουδάσω. Δεν θα κάνω πίσω», λέει.

Πατέρας δύο μεγάλων παιδιών σήμερα, χήρεψε νωρίς και οι δυσκολίες τεράστιες.

Όταν έκανε την αναδρομή της ζωής του, έπεισε τον εαυτό του, πως πρέπει να τελειώσει το σχολείο. Είχε εγκαταλείψει το Εκκλησιαστικό. Ζωή δύσκολη και η επιβίωση δυσκολότερη. Πήγαινε σχολείο, δούλευε και οι τέχνες που έμαθε, πολλές. Εγκατέλειψε τελικά το Εκκλησιαστικό, για να δουλέψει και στα 28 του χρόνια αποφάσισε να γίνει ιερέας. Ζει στη Γαύριανη των λιγοστών κατοίκων και διακονεί στην τοπική Εκκλησία.

«Πριν τρία χρόνια αποφάσισα, πως πρέπει να τελειώσω το σχολείο και το έκανα. Μετά ένιωσα πολύ έντονα την ανάγκη, να μάθω όσο περισσότερα μπορώ για τη δουλειά μου, για να απαντώ στις ερωτήσεις των πιστών, μα περισσότερο στα δικά μου ερωτήματα και κατέθεσα μηχανογραφικό παρ’ ότι είμαι κληρικός και σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Τίποτα δεν είναι αδύνατον. Όταν πήγα να κάνω εγγραφή στο Γενικό Εσπερινό, στον Άναυρο, στη Δευτέρα Λυκείου, υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να με αποτρέψουν, αλλά κανένα επιχείρημα δεν ήταν ισχυρότερο από τη θέλησή μου. Θέλετε η ηλικία μου, θέλετε η ήσυχη ζωή μου, με συμβούλευαν να μην διαταράξω την καθημερινότητα. Ζούσα με τα ζωάκια μου και απέκτησα ξαφνικά συμμαθητές στα 65 μου χρόνια. Μακρύς δρόμος και κουραστικός, αλλά με τη βοήθεια του Θεού τα κατάφερα», σημειώνει και αποκαλύπτει ότι στο πλευρό του στάθηκαν εκτός από τους καθηγητές και οι συμμαθητές του.

«Κάθε μέρα από τη Γαύριανη στον Βόλο και πάλι πίσω. Έκανα 140 χιλιόμετρα την ημέρα. Κούραση, δυσκολία, καιρός άσχημος πολλές φορές. Όταν τελείωσε η Γ΄ Λυκείου οι καθηγητές επιμένανε να δώσω πανελλαδικές. Δεν πίστευα πως θα τα καταφέρω. Οι ίδιοι μου λένε ότι τα έχω καταφέρει ήδη. Ακόμα και αν είμαι αυτός που θα κλείσω την πόρτα σε μια σχολή, καλό θα είναι. Με βοήθησαν στο μηχανογραφικό μου και δήλωσα και Ποιμαντική και Θεολογία και την Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών στον Βόλο.

Εάν τα καταφέρω, θα σπουδάσω. Έχω κάνει στη ζωή μου όλες τις δουλειές… και στη “Θεσσαλία” και έδενα τις εφημερίδες. Και υδραυλικά ξέρω και σοβατίσματα και κάθε δουλειά οικοδομής. Όταν στη ζωή μου μπόρεσα να ανταπεξέλθω σε μεγάλες δυσκολίες, θα καταφέρω και τις σπουδές», κατέληξε.