Ευρωπαϊκή Ενωση

Παπαδημούλης: Η ΕΕ χρειάζεται ένα νέο, πειστικό αφήγημα

Τα δομικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο πιεστικά όσο από το 2008 και μετά, τονίζει σε άρθρο του στην αυστριακή εφημερίδα Der Standard.

Την ανάγκη να υπάρξει αποτελεσματική συνεργασία ανάμεσα στους Ευρωπαίους ηγέτες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις,ενάντια στην πτώση των ιδρυτικών αξιών της Ένωσης και της Δημοκρατίας, επισημαίνει ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης.

Σε άρθρο του στην αυστριακή εφημερίδα Der Standard αναλύει τις τρεις προτεραιότητες πάνω στις οποίες πρέπει να δουλέψει  η ΕΕ, η οποία, όπως λέει, δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ άλλοτε τόσο πιεστικά δομικά προβλήματα όσο τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Ολόκληρο το άρθρο:

Η νίκη του υποψήφιου των Πρασίνων Alexander Van der Bellen προκάλεσε μεγάλη ανακούφιση στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή όμως, η δύσκολη αυτή νίκη και τα ποσοστά-ρεκόρ της ακροδεξιάς που επιχειρεί την διάλυση της Ευρώπης, αποδεικνύουν την κόπωση και το ανικανοποίητο αίσθημα των πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη ενάντια στα καθεστωτικά κόμματα. Τα κόμματα αυτά αποδυναμώνονται συνεχώς εξαιτίας των αποτυχημένων πολιτικών τους και των λανθασμένων αποφάσεων που έχουν λάβει τα τελευταία χρόνια.

Τα δομικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) υπήρχαν πάντοτε, αλλά ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο πιεστικά όσο από το 2008 και μετά, με την οικονομική κρίση στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Οι πολιτικές λιτότητας επιβλήθηκαν αρχικά ως ένα «αναγκαίο καλό» για τον έλεγχο των δαπανών των κρατικών προϋπολογισμών, λόγω των υψηλών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, καταλήγοντας να διαλύσουν τελικά την πραγματική οικονομία και να προκαλέσουν βαθιά ύφεση. Παρά τους ευσεβείς πόθους πολλών Ευρωπαίων ηγετών, η πραγματικότητα είναι ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη δεν μπορούν να συνέλθουν, κράτη-μέλη όπως η Ελλάδα μοχθούν για να εξισορροπήσουν τα οικονομικά τους και να επαναφέρουν σταδιακά σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία προσπαθούν εκ νέου να αντιμετωπίσουν τον φαύλο κύκλο υψηλών ελλειμμάτων.

Σε αυτό το πλαίσιο, το προσφυγικό ζήτημα ήρθε να εμβαθύνει τις διαφορές μέσα στην ΕΕ. Η έλλειψη συνεργασίας και η μη εφαρμογή των συμφωνηθέντων από όλα τα κράτη-μέλη, ο τρόπος με τον οποίο η ΕΕ χειρίστηκε και χειρίζεται το ζήτημα, η προβληματική συμφωνία με την Τουρκία, όλα αυτά μαζί αποτέλεσαν καίριο πλήγμα στην έννοια την ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και απογοήτευσαν τους πολίτες, σημαντικό τμήμα των οποίων καταφεύγει στην υποστήριξη ακροδεξιών κομμάτων.

Η μάχη σώμα με σώμα στις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία δεν είναι μοναδικό φαινόμενο, αλλά αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ των αρνητικών συναισθημάτων απέναντι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Η ΕΕ δεν είναι πλέον ελκυστική όπως ήταν κάποτε. Ένα νέο, πειστικό αφήγημα είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητο από ποτέ.    

Πολύ περισσότερο δε για τις νεότερες γενιές που είναι αντιμέτωπες με τεράστια προβλήματα, όπως η ανεργία και η πολύ περιορισμένη αντιστοίχιση προσόντων και σπουδών με ανάλογες θέσεις εργασίας. Αυτή η οικονομική αβεβαιότητα σε συνδυασμό με την άνοδο της ακροδεξιάς δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό που μπορεί να οδηγήσει σε βαθιά πολιτική αστάθεια.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις πρέπει να συνεργαστούν αποτελεσματικά ενάντια στην πτώση των ιδρυτικών αξιών της Ένωσης και της Δημοκρατίας. Μια ευρεία συμμαχία δεν θα προέλθει μέσα από περισσότερη λιτότητα, μέσα από πολιτικές και ρητορική μίσους, αλλά μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.   

Τρεις είναι οι προτεραιότητες πάνω στις οποίες πρέπει να δουλέψουμε:

-  Η πρώτη αφορά στην αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ώστε να ανταποκρίνεται στην παρούσα συγκυρία, στην τωρινή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στην ΕΕ.

- Η δεύτερη αφορά στην προετοιμασία ενός συγκεκριμένου οικονομικού προγράμματος που θα κινητοποιήσει ιδιώτες επενδυτές και θα ενισχύσει τις περιφέρειες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

- Η τρίτη αφορά την ενδυνάμωση του δημοκρατικού ελέγχου των οργάνων λήψης αποφάσεων της ΕΕ και την ανάπτυξη ενός διαρκούς διαλόγου μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και κοινωνικών δικτύων. Οι προτεραιότητες αυτές απαιτούν ισχυρή πολιτική βούληση σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως του μοναδικού εκλεγμένου οργάνου στην ΕΕ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως μηχανισμού χάραξης κεντρικής ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι καθοριστικός στο σημείο αυτό. Ευρείες συμμαχίες σε πολιτικό επίπεδο είναι απαραίτητες, όπως επίσης απαραίτητη είναι η οργανωμένη προσπάθεια για να καταστεί η Ευρώπη χώρος και περιβάλλον ίσων ευκαιριών, δημοκρατίας και ευημερίας.