Κόμματα

Ρήξη με τους δανειστές προτείνουν οι «αντάρτες» του ΣΥΡΙΖΑ

«Φίλια Πυρά» από Μηλιό, Παπαδογιάννη, Νταβανέλο, Λάμπρου και Σαπουνά με προτάσεις  για καθυστέρηση ή ακόμη και αθέτηση πληρωμών αλλά και σχέδιο για εθνικό νόμισμα.

Αν οι δανειστές επιμείνουν, τότε η μόνη λύση είναι «η καθυστέρηση στις πληρωμές των υποχρεώσεων της χώρας, πάντα εντός ευρώ» διεμήνυσε ο Γιάννης Μηλιός στην εκδήλωση με τίτλο «Σύγκρουση με τους δανειστές τώρα», παρουσία των Δημήτρη Στρατούλη και Στάθη Λεουτσάκου.

Ο κ. Μηλιός καυτηρίασε και τη στάση του Γιάνη Βαρουφάκη, τονίζοντας πως «αυτή η  κυβέρνηση δεν προήλθε γιατί υποστήριξε το 70% του μνημονίου. Αν το είχε κάνει, ίσως να μην ήταν στον κυβερνητικό χάρτη. Δεν μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες», και  διερωτήθηκε «δηλαδή, αν είχε βγει ο Σαμαράς, τι διαφορετικό θα έλεγε».

Να αποδεσμευθεί η κυβέρνηση από τη συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου πρότεινε η Σόφη Παπαδόγιαννη. Η κυβέρνηση, σύμφωνα με την κα Παπαδόγιαννη, όχι μόνο δεν πρέπει να πληρώσει τους δανειστές, αλλά «να μη φοβηθεί τη διακοπή της χρηματοδότησης από την ΕΚΤ» σημειώνοντας ότι «πρέπει να υπάρχει σχέδιο για εθνικό νόμισμα».

«Η διέξοδος είναι ταυτισμένη με τη ρήξη με τους δανειστές. Δεν υπάρχει αμοιβαία επωφελής συμβιβασμός. Είναι ασύμβατες οι επιδιώξεις των δύο πλευρών σε αυτή τη διαπραγμάτευση», υπογράμμισε ο Αντώνης Νταβανέλος.  

Ρήξη, κατά τον κ. Νταβανέλλο, σημαίνει «στάση πληρωμής τοκοχρεολυσίων προς τους τοκογλύφους. Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Μέτρα κατά της ελευθερίας δραπέτευσης κεφαλαίων. Βαριά φορλόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, σύγκρουση με την ευρωζώνη και την έξοδο από το ευρώ. 

Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Γιώργος Σαπουνάς, προτείνοντας,  επιπλέον, «προκήρυξη εκλογών με ανανεωμένη γραμμή σύγκρουσης ως απόρροια των αποτελεσμάτων της διαπραγμάτευσης». 

Δημοψήφισμα ή εκλογές ζήτησε ο Πάνος Λάμπρου, αν οι δανειστες επιμείνουν στην πολύ σκληρή γραμμή  επισημαίνοντας πως «η απόφαση της 20ης Φλεβάρη αναφέρει με σαφήνεια ότι θα έχει συγκρούσεις και ρήξεις και ότι το πρώτο μέλημα μας θα είναι οι ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων».