Κόμματα

Αντεπίθεση ΣΥΡΙΖΑ πριν «αλέκτωρ»… λαλήσει τρις

Με ένα «non paper» και δύο σκληρές δηλώσεις στελεχών του ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να περάσει στην αντεπίθεση, προκειμένου να βγει από τη θέση του «απολογούμενου» για φαινόμενα βίας.

Του Γιάννη Τσακίρη

Πριν «αλέκτωρ» λαλήσει τρις, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να περάσει στην αντεπίθεση, να βγει από τη θέση του «απολογούμενου» για φαινόμενα βίας και να αποδομήσει τη θεωρία των δυο άκρων.

Με ένα «non paper» και δύο σκληρές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ η Κουμουνδούρου στόχευσε απευθείας τον Αντώνη Σαμαρά και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, για διαφορετικούς λόγους τον καθένα.

Πρώτος στόχος φυσικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Είναι δεδομένο πως η εικόνα του Αντώνη Σαμαρά μετά τις εξελίξεις με την Χρυσή Αυγή έχει ενισχυθεί σημαντικά, κάτι που φαίνεται σε όλες τις μετρήσεις. Η Κουμουνδούρου φοβάται ότι τυχόν επιστροφή των «νοικοκυραίων» στη Νέα Δημοκρατία θα ανοίξει την ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας αέρα νίκης στη Συγγρού, ενόψει μάλιστα δυο κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων την άνοιξη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Ευρώπη. Έτσι προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον χτυπήσουν.

Ο Πάνος Σκουρλέτης τον κατηγόρησε «προσωπικά» ότι για να ξεχάσει ο λαός την αποτυχία και την κατάρρευση του success story και όντας δέσμιος των ακροδεξιών απόψεων των συμβούλων του στο Μαξίμου προσπαθεί να ενοχοποιήσει τους κοινωνικούς αγώνες και την αριστερά.

Και αυτές ήταν «κομψές» βολές καθώς το τρισέλιδο non paper της Κουμουνδούρου περιείχε πολύ σκληρές εκφράσεις εναντίον του πρωθυπουργού.

Επόμενος στόχος ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος έχει σηκώσει τις τελευταίες ημέρες μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά το βάρος της αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον βάφτισε «υπουργό των δυο άκρων», όμως η Κουμουνδούρου βάλλει εναντίον του έχοντας στραμμένο το βλέμμα της στην… Αθήνα. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει «κερδίσει» πόντους από τις συλλήψεις της Χρυσής Αυγής και από το ξήλωμα στην Αστυνομία και το όνομα του ακούγεται έντονα για το δήμο της Αθήνας, τον οποίο θέλει πάση θυσία ο ΣΥΡΙΖΑ για να δημιουργήσει το δικό του «αέρα νίκης». Γι αυτό προσπαθεί να τον εμφανίσει ως «συνένοχο» και «συμμέτοχο» στη θεωρία των άκρων και στον «πόλεμο» κατά της Αριστεράς.