Γενικά

“Χαλάρωση” των τραπεζικών χρεώσεων ζητά η ΕΣΕΕ

Δέχεται πολλά παράπονα από εμπόρους για το ύψος των χρεώσεων και ζητά τον επανακαθορισμό τους.

Τον επανακαθορισμό των χρεώσεων των εμπορικών συναλλαγών με τις συστημικές ελληνικές τράπεζες ζητάει η Εθνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας.

Όπως αναφέρει σε δήλωσή του ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Βασίλης Κορκίδης: «Εκτός από τη σταδιακή χαλάρωση των "capital controls", απαιτείται χαλάρωση των τραπεζικών χρεώσεων και προμηθειών για τις συνήθεις συναλλαγές μας με τις ελληνικές τράπεζες. Το κόστος των εμβασμάτων μέσω e-banking θα πρέπει αναλόγως να μειώνεται όσο αυξάνεται ο όγκος, των υποχρεωτικών πλέον, λόγω capital controls, διαδικτυακών συναλλαγών. Τα παράπονα εμπόρων από όλη την Ελλάδα, που δεχόμαστε για υπερβολικές χρεώσεις από τις τράπεζες, συνεχώς πληθαίνουν ιδιαίτερα για μικρά ποσά συναλλαγής, όπου πολλές φορές το κόστος της χρέωσης είναι δυσανάλογο με την αξία. Η ΕΣΕΕ ήδη προγραμματίζει νέο κύκλο συναντήσεων τόσο με τους αρμόδιους υπουργούς, όσο και με την ΕΕΤ και την ΤτΕ με αποκλειστικό θέμα την απομείωση των χρεώσεων και προμηθειών των ελληνικών τραπεζών σε ευρωπαϊκά επίπεδα...»

Οι χρεώσεις

Σε ανακοίνωσή της η ΕΣΕΕ σημειώνει ότι οι χρεώσεις των τραπεζών για συνήθεις συναλλαγές και το κόστος των εμβασμάτων μέσω e-banking και ΑΤΜ ανάλογα με το ελάχιστο και μέγιστο ποσό, αντλούνται από τους τιμοκαταλόγους που έχουν αναρτήσει οι τράπεζες στο διαδίκτυο. Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση οι πραγματικές χρεώσεις και τα μέγιστα όρια να διαφέρουν και αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΕΣΕΕ.

Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ) που αποτελείται από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επιπλέον την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και την Νορβηγία, οι διάφορες κατηγορίες εμβασμάτων είναι οι παρακάτω:

• Έμβασμα εντός Ελλάδας: έμβασμα σε ευρώ με e-banking προς άλλη τράπεζα εσωτερικού με κοινά έξοδα και με δήλωση λογαριασμού παραλήπτη σε μορφή ΙΒΑΝ και Swift BIC.
• Έμβασμα εντός ΕΟΧ: έμβασμα σε ευρώ με e-banking προς άλλη τράπεζα εντός ΕΟΧ με κοινά έξοδα και με δήλωση λογαριασμού παραλήπτη σε μορφή ΙΒΑΝ και Swift BIC (SEPA).
• Έμβασμα εκτός ΕΟΧ: έμβασμα με e-banking προς άλλη τράπεζα εξωτερικού εκτός ΕΟΧ με κοινά έξοδα και δήλωση Swift BIC της τράπεζας του παραλήπτη. Σε περίπτωση που μεσολαβεί ενδιάμεση τράπεζα ο παραλήπτης πληρώνει επιπλέον έξοδα.
• Εισερχόμενο έμβασμα: έμβασμα από Ελλάδα εισερχόμενο στον λογαριασμό μας. Συνήθως έχουμε το ίδιο κόστος για εισερχόμενο σε ευρώ από Ε.Ε.

Οι πληρωμές και μεταφορές χρημάτων με ATM εντός ΕΕ σύμφωνα με τον ΕΟΧ αφορούν:

• Ανάληψη ΑΤΜ εντός Ελλάδας: ανάληψη μετρητών από λογαριασμό καταθέσεων μέσω ΑΤΜ άλλης τράπεζας εντός Ελλάδας.
• Ανάληψη ΑΤΜ εντός ΕΕ: ανάληψη μετρητών από λογαριασμό καταθέσεων μέσω ΑΤΜ άλλης τράπεζας εντός Ευρωζώνης.
• Ανάληψη ΑΤΜ εκτός ΕΕ: ανάληψη μετρητών από λογαριασμό καταθέσεων μέσω ΑΤΜ άλλης τράπεζας εκτός Ευρωζώνης.

Για διασυνοριακές πληρωμές σε ευρώ εντός της ΕΕ, οι τράπεζες δεν πρέπει να χρεώνουν μεγαλύτερη προμήθεια από αυτή που θα χρέωναν αν η ισόποση συναλλαγή σε ευρώ πραγματοποιούνταν εντός της χώρας. Ο κανόνας αυτός ισχύει για όλες τις ηλεκτρονικές πληρωμές σε ευρώ. Αυτές αφορούν μεταξύ άλλων:

• τη μεταφορά ποσών μεταξύ τραπεζικών λογαριασμών που τηρούνται σε διαφορετικές χώρες της ΕΕ,
• τις αναλήψεις από μηχανήματα ανάληψης μετρητών/ΑΤΜ σε χώρες της ΕΕ,
• τις πληρωμές με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα σε όλη την ΕΕ,
• τις συναλλαγές άμεσης χρέωσης,
• τα εμβάσματα.

Οι διεθνείς πληρωμές σε νομίσματα εκτός του ευρώ δεν υπόκεινται στους κανόνες αυτούς. Οι τράπεζες στην ΕΕ που δεν χρησιμοποιούν το ευρώ πρέπει επίσης να χρεώνουν τις ίδιες προμήθειες για συναλλαγές εντός ΕΕ όπως θα έκαναν σε περίπτωση εγχώριας μεταφοράς χρημάτων, εφόσον η πληρωμή ή η μεταφορά του ποσού γίνεται σε ευρώ. Η αλήθεια που θα πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι οι τράπεζες μπορούν να χρεώνουν "εγχώριες" προμήθειες για διεθνείς πληρωμές, ενώ οι τραπεζικές προμήθειες ποικίλουν σε μεγάλο βαθμό τόσο μεταξύ τραπεζών όσο και μεταξύ χωρών.

Τον Μάρτιο του 2015 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερψήφισε τον καθορισμό πλαφόν στις χρεώσεις που επιβάλλουν οι τράπεζες για χρήση χρεωστικών και πιστωτικών καρτών. Ο νέος ευρωπαϊκός κανονισμός αφορά τα καταστήματα λιανικής και τις συναλλαγές που γίνονται σε οποιαδήποτε χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν θα τεθεί σε εφαρμογή, τα επόμενα πέντε χρόνια, οι τράπεζες δε θα μπορούν να χρεώνουν τα καταστήματα πάνω από 0,2% για την αποδοχή χρεωστικής κάρτας και πάνω από 0,3% για την πιστωτική κάρτα.

Όπως σημειώνει η ΕΣΕΕ, σήμερα, οι διατραπεζικές προμήθειες που καταβάλλονται από την τράπεζα του λιανοπωλητή στην τράπεζα που εξέδωσε την κάρτα, δεν είναι απόλυτα διαφανείς και διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Χρεώνονται από τράπεζες που ανήκουν σε συστήματα καρτών όπως η Visa και η MasterCard (τα λεγόμενα τετραμερή συστήματα, που περιλαμβάνουν την τράπεζα που εξέδωσε την κάρτα, την τράπεζα του λιανοπωλητή, τον ίδιο το λιανοπωλητή και τον χρήστη της κάρτας), οι οποίες ελέγχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς. Οι
έμποροι χρεώνονται για κάθε συναλλαγή με κάρτα και προσθέτουν το κόστος αυτό στις τιμές των αγαθών ή των υπηρεσιών που προσφέρουν. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αυτές οι προμήθειες στοιχίζουν στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις περίπου 6 δις ευρώ ετησίως, ποσό που, στο τέλος, το πληρώνουν οι ίδιοι οι καταναλωτές. Η απόφαση του ΕΚ δεν αφορά τις αναλήψεις από ATM και ο κανονισμός δεν ισχύει για κάρτες πληρωμής που έχουν εκδοθεί από τριμερή συστήματα καρτών πληρωμής, όπως η Diners και η American Express (που αφορούν μόνο μία τράπεζα), εφόσον η κάρτα έχει εκδοθεί και υφίστανται επεξεργασία εντός του ιδίου συστήματος, ενώ επίσης εξαιρούνται οι εταιρικές κάρτες.

Επιταγές

Τέλος, αναφορικά με τις επιταγές, η νομοθεσία της Ε.Ε. σχετικά με τις τραπεζικές επιβαρύνσεις για διεθνείς και εθνικές πληρωμές σε ευρώ δεν ισχύουν για τις επιταγές. Επιπλέον, μερικές φορές οι προμήθειες για την εξαργύρωση επιταγής από άλλη χώρα της Ε.Ε. είναι πολύ υψηλές, ενώ σε πολλές χώρες της Ε.Ε. οι επιταγές δεν γίνονται πλέον αποδεκτές ως μέσο πληρωμής. Είναι λοιπόν προτιμότερο, πέραν του περιορισμού των capital controls και λόγω κόστους, να μην χρησιμοποιούνται επιταγές για διεθνείς πληρωμές εντός της Ε.Ε.