Επιχειρήσεις

Σάλλας: Ήρθε η ώρα για το νέο αναπτυξιακό πρότυπο

Η οικονομία κινείται ήδη στο μεταίχμιο μιας εποχής, με νέες απαιτήσεις και προτεραιότητες, τόνισε ο Πρόεδρος του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς.

Την πεποίθηση του ότι η αβεβαιότητα που έχει δημιουργηθεί λόγω της συνεχιζόμενης διαπραγμάτευσης με την τρόικα «γρήγορα θα εκλείψει και θα ολοκληρωθεί η συμφωνία που πρέπει να ολοκληρωθεί» εξέφρασε ο Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, τονίζοντας ότι «στην Ελλάδα έχουν γίνει πολλά τα τελευταία χρόνια σε ότι αφορά την κρίση» και πλέον η χώρα «έχει μπει σε ένα δρόμο που μπορεί να είναι παραγωγικότερος και το μέλλον επωφελέστερο για τους πολίτες, μέσω των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η χώρα για να παίξει μακροπρόθεσμα τον ανταγωνιστικότερο και πρωταγωνιστικότερο ρόλο που η Ελλάδα μπορεί να παίξει».΄

Όπως επεσήμανε ο Μιχάλης Σάλλας, το υψηλό χρέος, η περιορισμένη ρευστότητα και η πολιτική αβεβαιότητα αποτελούν τα μεγάλα εμπόδια για την εκτίναξη προς τα μπροστά της ελληνικής οικονομίας, καθώς σε συνδυασμό με άλλες παραμέτρους, όπως το ενεργειακό κόστος και η γραφειοκρατία αποθαρρύνουν τους επενδυτές.

Όπως επεσήμανε ο Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, δεν υπάρχουν περιθώρια χρόνου, καθώς η ελληνική οικονομία κινείται στο μεταίχμιο μιας εποχής με απαιτήσεις που δεν μπορούν να αγνοηθούν, γι΄ αυτό «έφθασε η στιγμή να αναληφθούν πρωτοβουλίες. Να προχωρήσουμε, δηλαδή, επειγόντως στη διαμόρφωση και την εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της οικονομίας, το οποίο πολιτεία και επιχειρηματικός κόσμος  να εφαρμόσουν με υψηλή συναίσθηση ευθύνης». 

Νέο αναπτυξιακό πρότυπο

Ο Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς εξήγησε, μιλώντας στο 12ο Διεθνές Συνέδριο της ΕΕΔΕ Θεσσαλονίκης, ότι η χώρα χρειάζεται ένα αναπτυξιακό σχέδιο που θα κινείται σε δύο παράλληλους άξονες, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της ανάληψης πρωτοβουλιών και μέτρων υποβοήθησης της ανάπτυξης.

Τόνισε ότι πρέπει η Πολιτεία «να προετοιμάσει ένα θεσμικό περιβάλλον ευνοϊκό για επενδύσεις, καθώς όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι χωρίς φρέσκα κεφάλαια, χωρίς νέες επενδύσεις δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και θα είμαστε καταδικασμένοι στην ανεργία, την κοινωνική αποτελμάτωση, την οικονομική απαξίωση της χώρας».

Σταθερό φορολογικό σύστημα για 15 χρόνια

Αναφορικά με τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, τόνισε ότι οι πιο επείγουσες για την επανάκαμψη των επενδύσεων είναι τουλάχιστον:

-μια μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση με σταθερό πλαίσιο για 15 χρόνια, με μείωση των φορολογικών συντελεστών επιχειρήσεων ώστε να πέσουν στο 16% σε μια 5ετία, την σταδιακή μείωση της έκτακτης εισφοράς μέχρι καταργήσεως και την ρεαλιστική αναπροσαρμογή του ΕΝΦΙΑ, καθώς και την κινητροδότηση για την προώθηση των ηλεκτρονικών πληρωμών και την χρήση πλαστικού χρήματος στις συναλλαγές.

-η αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης με στόχο να εξυγιανθεί, να εκσυγχρονισθεί, να γίνει πιο αποτελεσματική, με επίκεντρο την ανάδειξη των ΚΕΠ σε αποκλειστική ενδιάμεση υπηρεσία μεταξύ πολιτών και δημόσιων υπηρεσιών.

-ο εκσυγχρονισμός του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, καθώς πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο δυνατό ο χρόνος τελεσιδικίας των υποθέσεων που αφορούν οικονομικές και φορολογικές διαφορές και όσων άπτονται επενδυτικών ή επιχειρηματικών σχεδίων. Θα πρέπει να δημιουργηθούν ειδικά δικαστήρια για την εξέταση τέτοιων υποθέσεων, με  τη θέσπιση χρόνου εκδίκασης, με υψηλά παράβολα για τους ενάγοντες ώστε να αποφεύγονται οι άνευ σοβαρού λόγου δικαστικές προσφυγές, κλπ. 

Ο Μιχάλης Σάλλας τόνισε ότι θα πρέπει να αξιοποιηθούν άμεσα ευρωπαϊκοί πόροι για επενδύσεις (από ΕΤΕπ, Ευρωπαϊκό Επενδυτικό Ταμείο και ΕΣΠΑ) σε μεγάλα έργα, με τα οποία συνδέονται στενά οι ιδιωτικοποιήσεις και οι παραχωρήσεις εκμετάλλευσης  υποδομών.

Επεσήμανε ότι «το νέο μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας θα πρέπει να προσανατολισθεί  στη δημιουργία προστιθέμενης αξίας με βάση την ποιότητα, συστατικά στοιχεία της οποίας είναι η εξωστρέφεια, η καινοτομία, η έρευνα και η τεχνολογία. Η ποιότητα σε όλες τις μορφές της, με έμφαση στην καινοτομία,  μπορεί να αποτελέσει τη βάση της νέας ελληνικής επιχειρηματικότητας, το μέσο για να ξεπεράσουμε το εμπόδιο της ανταγωνιστικότητας που εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το κόστος παραγωγής».