ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

Η μεγάλη εικόνα, το ρίσκο του Μαξίμου και τα στοιχήματα

Ο Σπύρος Μουρελάτος γράφει για το πολιτικό σκηνικό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την στρατηγική αναστροφής του αρνητικού κλίματος, μέσα από συγκεκριμένες δράσεις και προτεραιότητες.

Τα εγκαίνια της 88ης ΔΕΘ συνέπεσαν ίσως με την πιο άβολη πολιτική συγκυρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη από την ανάληψη της πρωθυπουργίας το καλοκαίρι του 2019. Σε περιβάλλον παρατεταμένης απουσίας αντίπαλου πολιτικού δέους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιχειρήσει στο αμέσως προσεχές διάστημα να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα.

Η στρατηγική στο Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να είναι η μετωπική αντιπαράθεση με διαχρονικές παθογένειες και προβλήματα της καθημερινότητας και το σκεπτικό μοιάζει να λέει πως έως το επόμενο εκλογικό ορόσημο, την άνοιξη του 2027, υπάρχει επαρκής χρόνος, προκειμένου να ευοδώσει η κυβερνητική προσπάθεια.

Το ρίσκο είναι υπολογισμένο, ωστόσο, δεν παύει να είναι σημαντικό και αυτό γιατί καμία κυβέρνηση στην 50χρονη ιστορία της Μεταπολίτευσης δεν βγήκε μεσοπρόθεσμα, τουλάχιστον, νικήτρια από την αποκαλούμενη κάποτε "μάχη της λακκούβας".

Στην Ηρώδου Αττικού δεν χάνουν, πάντως, την αισιοδοξία τους. Και αυτό γιατί πιστεύουν ότι έχουν το κατάλληλο σχέδιο, την τεχνογνωσία, αλλά και την εμπειρία να επιτύχουν μικρές ή μεγαλύτερες νίκες και να παρουσιάσουν παραδοτέα σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Ορισμένοι θα χαρακτήριζαν ακόμη και υπερφίαλη την επιδίωξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως αυτή εκφράστηκε κατά τη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ, να καταστήσει την δρομολογούμενη αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας έναν από τους πολιτικούς πήχεις της δεύτερης κυβερνητικής του θητείας, ωστόσο, συνομιλητές του υπογραμμίζουν ότι ο πρωθυπουργός εννοεί να τεθεί ο ίδιος ως άτυπος επικεφαλής της εκστρατείας για την ουσιαστική αναβάθμιση του ΕΣΥ έχοντας ως υπαρχηγό τον Άδωνι Γεωργιάδη, που έχει θητεύσει και στο παρελθόν στο ίδιο Υπουργείο και δεν αποφεύγει ακόμη και τις συγκρούσεις, όταν αυτές κρίνονται απαραίτητες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρέσκεται να ατενίζει τη μεγάλη εικόνα, εξ ου και το πολιτικό ραντεβού που έδωσε με συμμάχους, δυνητικούς αντιπάλους και τους πολίτες εν τέλει για το 2027. Είναι και ένας εύσχημος τρόπος να αποφύγει τις δημοσκοπικές και άλλες κακοτοπιές της παρούσας συγκυρίας θα πουν ορισμένοι κακεντρεχείς.

Στην πραγματικότητα όμως το χρονικό περιθώριο για το πολιτικό ριμπάουντ, που καταστρώνει ο πρωθυπουργός δεν είναι τόσο μεγάλο. Πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαμηλώσει αισθητά το δημοσκοπικό ταβάνι της Νέας Δημοκρατίας σε ποσοστά Ευρωεκλογών μετατρέποντας κατ' ουσίαν το κυνήγι της αυτοδυναμίας σε πολιτική χίμαιρα. Και η προνομιακή για το Μέγαρο Μαξίμου εσωστρέφεια, που κυριαρχεί για την ώρα στη μείζονα και την ελλάσσονα αντιπολίτευση δεν θα διαρκεί επ' αόριστον.